با تشدید بحران اتمی ایران، غوغایی بی سابقه بر صحنه دیپلماتیک جهان سایه انداخته و به موضوع مهم رسانه ها بدل شده است. اظهارات روزهای اخیر وزیر امور خارجه فرانسه روح تازه ای در این مباحث دمید : کسی که در واقع از تجربه طولانی مواجهه با بحران ها بهره مند است، خاصه زمانیکه از سوی سازمان ملل عهده دار اداره امور کوسووُ بود. پیش از این نیز سمت گیریهای رئیس جمهوری جدید فرانسه در دوره کارزار انتخاباتی اش خبر از وخامت بحران ایران میداد. حال پرسش این است که آیا حقیقتاً، چنانچه اخیراً آقای سرکوزی گفته است، در مواجهه با این بحران ما صرفاً با دو گزینه روبرو هستیم : "یا دستیابی ایران به بمب اتمی یا بمباران ایران"؟ از نظر من راه سومی وجود دارد.

همانند بسیاری از مبارزان داخل کشورم اعتقاد راسخ دارم که مسأله اساسی مردم ایران نه ادامه غنی سازی اورانیوم است و نه ماجراجویی های رژیم اسلامی. آرزوی عمیق اکثریت بزرگ مردم ایران آزادی، حقوق بشر، جدایی دین از دولت، شکوفائی، رفاه، کار و امنیت اجتماعی است.

اگر مردم ایران فرصت بیان آزادانه آرزوهایشان را داشتند، درستی و اعتبار این نظر بر همه جهانیان ثابت میشد. اما، مردم ایران، همانند دیگر ملّت هایی که چنین تجاربی را در طول تاریخ پشت سر گذاشته اند، اسیر یک دیکتاتوری دینی هستند و امکان بیان آزادانه آرزوهایشان را ندارند. با این حال، وضعیت جهانی امروز میتواند مردم ایران را در رهایی از این اسارت یاری کند. سمت گیری سیاست خارجی فرانسه در ماههای اخیر ظاهراً از آن نشان دارد که تصمیم گیرندگان این کشور آگاهی تازه ای از واقعیت امروز جامعه ایران کسب کرده اند.

به منظور انعکاس هر چه بهتر همین واقعیت است که میکوشم توجه جهانی را به صداهای سرکوب شده داخل ایران جلب کنم. تمام توان و انرژی من متمرکز بر تحقق یک جنبش گسترده اتحاد ملی است که بنیادش را نافرمانی مدنی تشکیل میدهد. چنین جنبشی چه در ایران و چه در دیگر جاها (نظیر آفریقای جنوبی در دوره آپارتید یا بلوک کشورهای اروپای شرقی در زمان اتحاد شوروی سابق) نیازمند حمایت جامعه بین المللی است. جامعه بین المللی باید همانقدر نگران از نقض روزمره حقوق بشر در ایران باشد که از بحران اتمی. خاصه زمانی که به گفته رهبران فرانسه مسأله حقوق بشر از این پس "الویت فعالیت دیپلماتیک این کشور در جهان" بشمار میرود.

آنچه مردم ایران از فرانسه، گهواره دموکراسی و حقوق بشر، میخواهند نه جنگ، که اعمال مجازاتهای هدفمند و گسترده علیه جمهوری اسلامی ایران تا قطع مناسبات سیاسی و اقتصادی با این حکومت و ممنوعیت سفر فرستادگانش به خارج از کشور است.

در این مبارزه برای آزادی، ما به حمایت جامعه بین المللی نیازمندیم. اگر چه از اتخاذ سیاست قاطعانه فرانسه در قبال جمهوری اسلامی خرسندم، تصریح میکنم که جنگ فاجعه ایست که نخستین قربانیانش مردم ایران و دموکراسی در این کشور خواهند بود. برای اجتناب از این گزینه فاجعه بار، انتخاب مسیر سوم نیازی سرنوشت ساز است و با تمام توان، با عزم و اعتقادی راسخ، مشعلدار این راه خواهم بود و بیش از هر وقت به مبارزه ام برای استقرار دموکراسی حقیقی در ایران ادامه خواهم داد. بی شک، تصمیم گیری در مورد نظام سیاسی آینده ایران بر عهده هم میهنانم خواهد بود. اما، تا آن روز وظیفه من یافتن ساز و کارهای خروج از بحران و کم هزینه ترین انتقال به سوی دموکراسی است.

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------