اگر برای کسی هنوز اطمینان کامل در مورد تظاهرات دیروز در سراسر ایران حاصل نشده بود، عکس العمل امروز رژیم می تواند بهترین و اطمینان بخش ترین دلیل موفقیت آن باشد.

نه تنها دیروز رژیم جمهوری اسلامی به شیوه ای بی سابقه غافلگیر شده به نظر می رسید بلکه عکس العملهای ضد و نقیض حکومت بهترین نشا نه درماندگی و سر درگمی زمامداران بود. از سویی مسولین حکومتی ترس و وحشت خود را نمی توانستند پنهان سازند و از سویی دیگر گسترش بی سابقه دامنه تظاهرات در سراسر کشور نشان دهنده عمق نارضایتی اقشار مردم از حکومت است. یکی دیگر از نشانه های بهت زدگی و اعجاب سران رژیم عکس العمل به اصطلاح نمایندگان مجلس به حوادث 25 بهمن بود، هرکس به دیدن سلسله عکس هایی که از تظاهرات آقایان نمایند گان در صحن مجلس منتشر شده است مستفیض شود آثار ترس و بیم سرنگونی نظام را در چهره های مُهیب و در عین حال مضحک این جماعت ریشو تماشا خواهد کرد. یک مُرور اجمالی به نحوه خبررسانی رسانه های بین المللی در طی روز و شب 25 بهمن نشان گر دیگری از عدم آمادگی و سر در گمی دژخیمان نظام است. در ساعات اولیه روز 25 بهمن خبرگزاری ها و سایت های دولتی- حکومتی از نوع فارس نیوز که وابسته به سپاه پاسداران می باشد اخباری انتشار می دادند که دستجات کوچکی در نقاطی از تهران مشغول آشوب شده اند اما مردم دلیر پایتخت آنها را به خانه هایشان روانه کرده اند. ساعاتی بعد زمانی که موج خروشان جوانان و مردم ازهمه خیابان ها و کوچه های منتهی به خیابان شاهرضا (انقلاب) آغاز شد ناگهان لحن بلند گوهای رژیم تغییر یافت و این بار از یورش سلطنت طلبان، منافقین و سر سپردگان آمریکا داستان ها سرودند، هرچه زمان بیشتر به غروب نزدیک می شد و بر تعداد شرکت کنندگان در تهران افزوده می گشت و همزمان خبر تظاهرات وسیع و دامنه گیر درشهر های بزرگ به تهران می رسید و نگرانی و آشفتگی مسؤ لان جنایتکار رژیم آشکارتر می شد.

در این ساعات دیروقت بعد از ظهر و نخستین دقایق شامگاه بود که اکثر خبرگزاری های خارجی، رادیو و تلویزیون ها یکی پس از دیگری خبر تظاهرات در تهران و دیگر شهرستان ها را در سر خط اخبار خود قرار دادند و اندکی بعد شخصیت ها و سازمان های بین المللی در این مورد اظهار نظر کردند. نظام جمهوری اسلامی که با بستن تلفن های همراه و ایجاد اشکال در شبکه اینترنت به گمان خود تصور میکرد که اخبار مربوط به این خیزش اعجاب انگیز جوانان ایرانی را می تواند از انظار جهانیان مخفی نگه دارد متوجه اشتباهات خود شد و این بار با اذعان به عظمت تظاهرات سعی نمود آن را به دسته ها و گروه های بیگانه نسبت دهد.

اندک توجه ای به آنچه در روز 25 بهمن در ایران گذشت و مقایسه آن با آنچه در تونس و مصر اتفاق افتاد نشان می دهد که چگونه رژیم توانسته است با بستن دروازه های کشور بر روی مطبو عات و رسانه های بین المللی به خیال خود مردم دنیا را از واقعیات و حوادث ایران بی خبر نگه دارد. در حالیکه در طول تظاهرات بیست روزه در مصر و پیش از آن در دوران قیام مردم تونس رسانه های بین المللی و به ویژه سی.ان.ان (CNN) و بی بی سی (BBC) ده ها خبرنگار به سراسر کشور مصر و پیش از آن تونس فرستاده بودند اما در روز 25 بهمنماه در ارتباط با ایران خبری پخش نکردند. به احتمال زیاد نمایندگان این نوع خبر گزاری ها از ترس لغو جواز اقامت جرأت خارج شدن از هتل های خود را نداشتند و یا به آنها چنین اجازه ای داده نشده است. تنها خبری که از طرف سی ان ان (CNN ) پخش شد از کراچی در پاکستان بود و این خود بهترین نمایانگر رژیم سانسور و خفقان مطبوعاتی تحمیل شده به مردم ایران است. تلویزیون انگلیسی زبان الجزیره که به علت اطمینان نظام از سیاست آن رسانه اجازه فعالیت داشت توانست در سطح بسیار محدودی اخبار مربوط به تظاهرات جوانان را در این روز تاریخی به جهانیان نشان دهد.

با آنکه تنها یکروز از این تظاهرات گذشته است روزنامه های معتبر دنیا در اولین صفحات خود اخبار ایران را انتشار دادند. نشریه وال استریت ژورنال (Wall Street Journal) در یک عنوان سرتاسری در این روزنامه نوشته است ایرانیان به جنبش اعتراض پیوستند و همچنین در متن خبر می نویسد " هزاران ایرانی معترض در سرتاسر پایتخت به دعوت رهبران مخالف رژیم لبیک گفته و هم بستگی خود را با مردم مصر و تونس اعلام داشتند". روزنامه فاینانشال تایمز(Financial Times) تعداد شرکت کنندگان را صد ها هزار تخمین زده است و با یک عکس چند ستونی اخبار مربوط به روز خشم مردم ایران را زینت بخش صفحه اول خود کرده است.

اشاره به مصر و تونس در ارتبا ط با اعتراضات دیروز مردم ایران نوعی مقایسه، پاره ای تشابهات و تعدادی از تفاوت ها را تداعی می کند. آنچه میان مبارزان مصر، تونس و ایران مشترک است ظهور بی سابقه مشارکت جوانان نسل میان بیست و سی سال در هر سه این صحنه های حماسه آفرین است. در هر سه کشور این نسل جوان به خاطر آینده خود که به دست نظام های مستبد و غیر دموکراتیک به مخاطره افتاده است قیام
کرده اند. این ها جوانانی هستند که بر اثر سوء مدیریت در این کشور ها اکثراً با مسائل و مشکلات بیکاری، نا امیدی و سر گردانی رو به رو هستند. این جوانان در بسیاری از انگیزه ها ، آمال و آرزوهای خود وجوه مشترکی دارند، چه مصری، تونسی و یا ایرانی یک جوان خواهان امکان مشارکت در سرنوشت خود می باشد و زمانی که چنین امکانی را از او سلب کنند بر خلاف نسل های پیشین و یا سالمندان امروزی این جوامع با بی صبری خواستار تغییرمی شوند. جوان امروزی به سهولت زندگی شوم خود را با آنچه جوانان هم سن و سال او در کشور های آزاد جهان تجربه می کنند مقایسه می کند و از خود می پرسد که من چه گناهی کرده ام که در ایران ، مصر و یا تونس متولد شده ام، چرا باید استعداد ، توانایی و آینده من به دست جمعی از فاسد ترین عناصر جامعه سرکوب و مغلوب شود. او می خواهد آزادانه زندگی کند، از جوانی خود لذت برد و از تمامی فرصت های خود برای بهبود زندگی خود و جامعه اش استفاده نماید و هیچ سد و مانعی در برابرچنین اراده های آزاد یارای مقاومت نخواهد داشت. جوانا ن ایرانی با چشم خود دیدند که همه تلاشهای جمهوری اسلامی برای پیشگیری از پخش مستقیم تظاهرات مصر بی حاصل ماند زیرا جوانان از طریق استفاده از تکنولوژی ها و امکانات دنیای امروز مانند فیسبوک و تویتر ودیگر امکانات اینترنت آنچه را باید می دیدند و می آموختند بود که محال است فراموش کنند و یا به زندانبان های جمهوری اسلامی فرصت پیشگیری از دست یابی به اهداف و خواست های خود را ارزانی دارند.

در حالیکه انگیزه ها و حتی شیوه در این سه کشور مشابه است اما ماهیت رژیم ها بسیار متفاوت اند. به عنوان نمونه در مصر حداقل سه اختلاف اساسی با آنچه در ایران حاکم است به چشم می خورد. نخستین وجه اختلاف میان مصر و ایران باز بودن نسبی مصر به دنیای خارج است همانطور که اشاره شد خبرگزاری ها و مطبوعات بین المللی لحظه به لحظه مبارزات جوانان مصری را به جها نیان نشان می دادند و کوچکترین لغزشی از سوی حکومت بر علیه تظاهرات کنندگان مورد اعتراض مردم و حکومت های دیگر کشورهای دنیا قرار می گرفت. در ایران همانطور که اشاره شد همه چشم ها را بسته بودند، همه رسانه ها را زیر مهمیز سانسور و خفقان پلیسی از صحنه رانده بودند.

دومین وجه اختلاف میان مصر و ایران نیروهای نظامی و انتظامی هستند. در مصر ارتش حرفه ای آن کشور بی طرف ماند و سرانجام از دیکتاتوری آن کشور خواست تا از قدرت کناره گیرد. زیرا که ارتش مصر خود را وابسته به ملت می داند و خدمتگذار ملت است و این ملت مصر است که پاداش و حقوقشان را می پردازد. اما در جمهوری اسلامی نیرو های سرکوب گر مانند بسیج، پاسداران، لباس شخصی ها و حتی پلیس همگی از عوامل حکومت هستند. پاسداران در حقیقت از منافع مادی خودشان دفاع می کنند زیرا می دانند که با از بین رفتن این نظام چپاول و غارت سالیانه سرمایه ملت ایران به پایان خواهد رسید. طی همین سال جاری جالب است که چگونه سپاه پاسداران بیش از دوازده میلیارد دلار از حکومت رشوه گرفته است، در 24 اسفند سال پیش برای اولین بار یک قرارداد هشتصد و پنجاه میلون دلاری پروژه لوله های نفت به پاسداران واگذارشد و 6 ماه بعد از آن زمانی که شرکت های تُرک انصراف خود را از اجرای پروژه فاز سوم توسعه میدان گاز و نفت پارس جنوبی اعلام کردند این پروژه هفت میلیارد دلاری بدون ورود در هیچ مناقصه رقابتی در اختیار قرارگاه سازندگی خاتم النبیا ، واحد مهندسی سپاه و فرمانده آن سردار رستم قاسمی قرار گرفت. پس از آن با اعلام انصراف شرکت هلندی – انگلیسی شِل (Shell) و شرکت اسپانیائی رسپول (Respol) از فعالیت در میدان نفت و گاز پارس جنوبی در 14 خرداد وزارت نفت جمهوری اسلامی این پروژه پنج میلیارد دلاری را مجدداً بدون مناقصه در اختیار کنسرسیوم خاتم الوصیا که متشکل از همان قرارگاه سازندگی خاتم النبیا و 2 شرکت دیگر سپاه به نام های "مجتمع کشتی سازی و صنایع فرا ساحل ایران " و "شرکت صنایع دریائی ایران" و همچنین شرکت" مهندسی و ساختمان صنایع نفت " و "شرکت مهندسی و ساخت تأ سیسات دریائی " که همگی در زیر مجموعه سپاه و یا در مالکیت سپاه قرار دارند گذاشت.این تنها گوشه ای از مشارکت سپاه پاسداران در چپاول اموال مردم ایران است. بنا بر این نباید متعجب شد که اگر این سپاه برای ادامه چپاول و تاراج اموال ملت ایران اینگونه گستاخانه شکنجه، سرکوب و قتل می کند. این همه رذالت و شقاوت دلیل و بُرهان مالی دارد. در مصر ارتش آن کشور در کوچکترین معامله حکومتی نه تنها حق مشارکت ندارد بلکه تاکنون هیچگونه گزارشی در این مورد دیده نشده است. نیرو های انتظامی و نظامی هر کشور از ملت حقوق می گیرند و از آنجائی که حقوق آنان از بودجه کشور تأمین می شود باید در چهار چوب قانون از مرزها و همچنین امنیت و صلح داخلی حراست و حفاظت کنند، نه اینکه در سیاست دخالت کنند و نه اهل تجارت و معامله باشند.
سومین وجه اختلاف تونس، مصر و ایران مربوط می شود به رابطه این کشور ها در چهارچوب آنچه به نام جامعه ملل شناخته شده است . تونس ، مصر و دیگر کشورهای منطقه به عنوان یاغی و متجاوز به حقوق بین الملل شناخته نشده اند. آنها به اطراف و اکناف جهان تروریست گُسیل نمی دارند و در یکایک شرارت و فعالیت های تروریستی از آمریکای جنوبی گرفته تا خاورمیانه مشارکت ندارند. نظام جمهوری اسلامی تُحفه نابی است که در دنیای امروز نادر و یگانه است. این رژیم و این حکومت به همه اصول و مبانی آداب متداول در میان جامعه ملل و دولت های امروزی جهان پشت پا زده است، یگانه رژیمی است که به عنوان رژیم یاغی و اخلال گر شناخته شده است، یگانه رژیمی است که پاره ای از سران آن چه نظامی و چه شخصی از مسافرت به دیگر گشورها از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد با ممنوعیت قانونی مواجه هستند. واضح است که این حکومت به همه قیود، آداب و رسوم متداول میان کشورهای امروز جهان پشت پا زده است و به این دلیل تنها در مجموعه کوچکی همانند کُره شمالی و زیمباوه قرار دارد و در بیرون از آن از احترامی برخوردار نیست . واضح است که چنین حکومتی در برابر فشار افکار عمومی ملت خود و جامعه بین المللی گستاخانه از خود بی اعتنایی نشان دهد.

سرانجام با همه تلاشهای مذبوحانه رژیم جمهوری اسلامی محکوم به نابودی است. حرکت شجاعانه 25 بهمن از سوی جوانان و مردم ایران یکبار دیگر نشان داد که این آتش آزادی طلبی و میهن پرستی هرگز در ایران زمین فرو کش نخواهد کرد. این موج اعتراض دختران و پسران جوان، زنان و مردان غیور و با شهامت ایران از هر فرصت و امکانی در آینده برای براندازی این نظام استفاده خواهد کرد. این ملت در سراسر کشور هر بار که فرصتی یافته است بدون ترس و با تقبل تمامی هزینه های طاقت فرسا در برابر این نظام ایستاده است و تا پیروزی و برگزاری انتخابات آزاد که همه ملت ایران بتواند بدون استثناء و شر ط و شروط در آن مشارکت کنند به این نبرد مرگ و زندگی ادامه خواهد داد. هرچه زمان بگذرد حلقه طناب انتقام بر گردن نظام جائر تنگتر و تنگتر خواهد شد.

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

حق

با درود

آقای شاهین فاطمی گرامی، مثل همیشه مقاله ای منسجم، سلیس و پر از نکات مهم را ارائه داده اید. من یک دنیا از شما سپاسگزارم. وطنپرستی شما و حس مسئولیت و وظیفه در شما واقعا تحسین برانگیز. تندرست و پیروز باشید.

پاینده ایران

February 19, 2011 03:09:56 AM
---------------------------