نقش بحث برانگیز بانک مرکزی آلمان در معاملۀ نفت بین ایران و هند احتمالاٌ اهمیت سیاسیِ بیشتری از آنچه تاکنون آشکار شده دارد. در محافل دولتی برلین گفته می شود این معامله ظاهراٌ با آزادی دو روزنامه نگار نشریۀ «بیلد اَم زونتاگ» از بازداشت در ایران در فوریۀ امسال مربوط است. طبق اطلاعات موجود از قرار دولت آلمان در مقابل آزادی دو شهروندش به بانک مرکزی این کشور اجازۀ کمک در انتقال پول هند به ایران را بابت خرید نفت داده است.

دولت آلمان نخواست رسماٌ به پرسش اشپیگل آنلاین جواب روشنی بدهد. همکاری بانک مرکزی نه تأیید و نه تکذیب شد. در پاسخ به این پرسش که معاملۀ نفت هند و ایران چه نقشی در آزادی روزنامه نگاران آلمانی داشته سخنگوی وزارت خارجه توضیح داد: «دولت آلمان از زمان بازداشت این دو روزنامه نگار در اکتبر ۲۰۱۰ کوشید که این دو بتوانند هرچه سریع تر به آلمان برگردند.» سخنگو از این گذشته به اظهارات وزیرخارجه گیدو وستروله (از حزب دمکرات های آزاد) بعد از بازگشت روزنامه نگاران ارجاع داد. وستروله در این تاریخ از «تمامی کسانی که در حل این مورد خیلی پیچیده همکاری داشته اند» تشکرکرد.

اینکه آلمان به ایران کمک کند با وجود تحریم علیه این حکومت این کشور معاملۀ نفتی انجام دهد بسیار مورد مناقشه است. این کار بویژه چالشی در مناسبات با آمریکاست. حتی قبل از اینکه دولت آلمان در شورای امنیت در مسئلۀ لیبی رأی ممتنع بدهد ایالات متحده سیاستِ وزیرخارجۀ آلمان را با دید انتقادی نگاه می کرد. موضع آلمان در بحث مربوط به برنامۀ اتمی ایران برای برخی در واشینگتن بیش از حد نرم است. معاملۀ نفت به عنوان قرینۀ دیگری ارزیابی می شود که آلمان هر چه بیشتر از مهمترین متحد خود فاصله می گیرد. یک نمایندۀ وزارت خزانه داری ایالات متحده روز پنجشنبه در گغت وگو با «نیویورک تایمز» از اینکه آلمان اجازۀ انجام این معامله را داده ابراز «نگرانی» کرد.

مذاکرات سخت

وستروله دو روزنامه نگار آلمانی را در ۲۰ فوریه بعدِ از بیش از ۱۳۰ روز بازداشت شخصاٌ با هواپیمای دولتی به کشور برگرداند. مقام های ایرانی قبلاٌ مجازات ۲۰ ماه حبس را به مجازات نقدی، برای هرکدام حدود ۳۶۵۰۰ یورو، تبدیل کرده بودند. از این گذشته حکومت ایران خواستار معذرت خواهی انتشارات اشپرینگر شده بود.

اما تاکنون بالاترین قیمت، گرچه نمادین، ملاقات شخصی وستروله با رئیس جمهور ایران محمود احمدی نژاد بوده که همواره علناٌ خواستار نابودی اسرائیل است. معاون صدراعظم برای آزادی روزنامه نگاران دست دادن با رئیس جمهور را به خود قبولاند. وستروله بعد از این دیدار گفت: «ملاقاتی نبود که در آن گفتگوهای جدی شده باشد.»

در محافل دولتی گفته می شود، در پس زمینه گفتگوهای دیگری با حکومت ایران صورت گرفته است که از نظر بین المللی به علت برنامۀ اتمی خود زیرانتقاد است. موضوع این گفتگوها نقش واسطۀ بانک مرکزی آلمان در پرداخت پول فروش نفت ایران به هند بوده است. پول از بانک مرکزی هند به فرانکفورت حواله شده و از آنجا به بانک تجارتی ایران و اروپا در هامبورگ که این بانک نیز پول را به ایران روانه کرده است.

دولتمردان آلمان در خفا می گویند این معامله در جریان مذاکرات سخت برای آزادی روزنامه نگاران آلمانی یکی از امکانات بوده است. به گفتۀ اینان در پایان طرف آلمانی اجازۀ این معامله را قابل قبول دانسته است. طبق اطلاعات اشپیگل آنلاین این اجازه چند روز بعد از آزادی روزنامه نگاران داده شده است. معلوم نیست میزان پول چقدر است. دولت آلمان نخواست رسماٌ اظهارنظر کند که چه زمانی و چرا از نظرسیاسی چراغ سبز به انجام این معامله داده است.

یک سخنگوی دولت گفت: «دولت آلمان نمی تواند در مورد تک تک نقل و انتقال های مالی موضع بگیرد.» طبق گزارش نشریۀ هاندلس بلات دولت وجود این معامله را روز دوشنبه تأیید کرده بود.

اختلاف برسر فهرست سیاه

از ماه ها پیش معلوم شده بود که قراراست پرداخت پول بین هند و ایران از طریق آلمان انجام شود – صرفنظر از ماجرای روزنامه نگاران. دو روزنامه نگارِ «بیلد اَم زونتاگ» دراکتبر ۲۰۱۰ در ایران بازداشت شده بودند زیرا با پسرِ زن به مرگ محکوم شده سکینۀ محمدی آشتیانی مصاحبه کرده بودند گرچه فقط با روادید جهانگردی در ایران به سر می بردند. در آن زمان هند بعد از اینکه به فشار آمریکا مناسبات مالی مستقیم را با ایران قطع کرده بود دنبال راه های جانشین می گشت.

این امکان در آلمان و در نزد بانک مرکزی این کشور و بانک تجارتی ایران و اروپا پیدا شد. در ژانویه و فوریه رسانه های هندی بارها از مذاکرات ظاهراٌ پیچیده گزارش کرده بودند. در آغاز مارس به راه حل رسیدند. موضوع سر پول زیادی است: هند سالانه به ارزش حدود دوازده میلیارد دلار نفت از ایران می خرد. بانک تجارتی ایران و اروپا نخواست به پرسش دربارۀ این معامله پاسخ دهد. بانک مرکزی در آغاز هفته توضیح داده بود موظف است پرداخت های یک صاحب حساب را که طبق مقررات اتحادیۀ اروپا مجاز است انجام دهد.

دولت آلمان انتقاد از بانک مرکزی را در انجام این کمک رد می کند. سخنگوی دولت گفت مقرارت تحریم اتحادیۀ اروپا امکان گسترده ای را برای زیرنظر داشتن معامله هایی که با ایران صورت می گیرد پیش بینی کرده است. به گفتۀ وی انتقال پول به میزان بیش از ۴۰ هزار یورو علی الاصول به اجازۀ قبلی نیاز دارد. سخنگوی دولت آلمان می گوید این اجازه را می توان نداد «وقتی دلایل کافی وجود داشته باشد که نشان دهد این انتقال به معامله های اسلحه و یا صادراتی مربوط می شود که طبق قوانین اتحادیۀ اروپا ممنوعند.» وی توضیح داد معامله های نفتی «علی الاصول مشمول این مقرارت نیستند.»

بانک تجارتی ایران و اروپا تاکنون در فهرست سیاه اتحادیۀ اروپا قرار ندارد. نکته ای که خشم آمریکا را برانگیخته است: آمریکایی ها به ایران ظنین هستند که از طریق این بانک تحریم های بین المللی را دور می زند و معامله های میلیاردی با فروشندگان اسلحه و نیز شرکت هایی انجام می دهد که در تأمین هزینۀ مالی برنامۀ اتمی و موشکی ایران مشارکت دارند. از این رو از سپتامبر ۲۰۱۰ همۀ بانک هایی که در آمریکا فعالیت دارند مجاز به انجام معامله با بانک تجارتی ایران و اروپا نیستند.

دولت آمریکا از آلمان و اتحادیۀ اروپا نیز همین انتظار را دارد. از قول یک نمایندۀ وزارت خزانه داری ایالات متحده در «نیویورک تایمز» نقل شد با متحدان در این جهت کار می شود که بانک تجارتی ایران و اروپا را منزوی کنند. در ابتدای فوریه، یعنی چند هفته قبل از سفر وستروله به تهران، یازده سناتورآمریکایی از وزیرخارجۀ آلمان در یک نامۀ اعتراضی خواستند با بانک تجارتی ایران و اروپا برخورد کند. وستروله چند روز بعد از بازگشت مؤفقیت آمیز روزنامه نگاران به کشور پاسخ داد. وی به سناتورها اطمینان داد بانک تجارتی ایران و اروپا «زیرنظارت شدید» نهادهای بازرسی قرار دارد. تاریخ نامه اول مارس است.

در همان روز، به گزارش وزیر نفت هند به مجلس این کشور، حدود ۱/۵ میلیارد دلار پرداخت نشده به ایران حواله شد.

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

کاوه یزدانی

درود واحترام به هم میهنان مبارز وآزادیخواه.معمای آلمان.آلمان جایی که آزادیخواهان ایرانی را در رستوران میکونوس به گلوله می بندند وتن فریدون فرخزاد در منزلش بدست مزدوران رژیم اسلامی قطعه قطعه می شود. هیچ شکی ندارم که دولت آلمان وصاحبان صنایع آلمان شریک دزد ورفیق غافله هستند اما در رابطه بده وبستانشان با رژیم ننگین اسلامی پا فراتر گذاشته و غیر مستقیم دستشان به خون مبارزان ایران آلوده است.آنها با فروختن نرم افزار استراغ سمع ارتباطات تلفن و دنیای مزاجی به سپاه پاسداران عملا ضربه سنگینی به جنبش ملی ایران زدند هیچ آماری هم در دست نیست که تا بحال چه تعدادی از مبارزان توسط اسراغ سمع ردیابی ودستگیر وزندانی شده اند وچه تعدادی از دستگیر شدگان تابحال اعدام شده اند.از دوسال پیش تا کنون بارها تخلفهای شرکتهای آلمانی در کمک رسانی به رژیم ننگین فاش شده وهر دفعه یا به نوعی زیر بار تخلفاتشان نرفتند یا درنهایت قول دادند که دیگر تکرار نمی کنند اما وقتی سود کلان از طرف رژیم به آنها پیشنهاد می شود چشم برجنایتهای رژیم مبندند و تحریمها رادور میزنند آلمان تنها کشور اروپایی است که نه تنها از معاملاتش با رژیم نکاسته بلکه به آنها افزوده است.نمونه اش شرکت زیمنس است که در سال2010 از بیست درصد تا پنجاه درصد افزایش بده بستان داشته است. آلمانها زندانهای مخوف زمان هیتلر را به موزه تبدیل کردند اما این نه بدان معناست که آنها دیگر جنایت نمی کنند بلکه جنایتهایشان را به بیرون از خاک آلمان و دور از اروپا انتقال داده اند انها حتی یهود ستیزیشان را هم به بیرون از المان انتغال داده اند وشرکایی چون اخوند در ایران دارند. ما ایرانیان اگر هرچه زودتر به خود نیاییم انها کشور ما را در دام بسیار خطرناک و چه بسا جبران ناپذیر خواهد انداخت بدین معنا که کشور مان را درگیر جنگی وسیعتر وویرانگرتر از پیش خواهند کرد.امیدوارم اندیشمندان ایرانی که دل در گرو میهن دارند فرصتها را یکی پس از دیگر از دست ندهند. دور از ذهن نیست زمانی رسد که پشیمانی هیچ سودی نداشته باشد. بی تردید نجات ایران در همبستگی ایرانیان مبارزو ازادیخواه سکولار است.پیروز رستاخیز ملی پاینده ایران.

April 06, 2011 02:48:55 PM
---------------------------