یکی از ویژگی های سران جمهوری اسلامی استفاده از سیاست «تهاجمی» و به راه انداختن «هوچیگری» و «جنجال سازی» است. در این زمینه اینان با سوء استفاده از اعتقادات دینی مردم، حس میهن پرستی ایرانیان و انواع و اقسام حیله ها و نیرنگ ها سعی می کنند به جای «پاسخگویی» به «اتهامات» خود، با طرح سوال های تهاجمی و پاک کردن صورت مساله به جای حل آن، حمله کنند.

جریان افراط گرایی اسلامی در دوران معاصر در کشور ما با جریان فداییان اسلام و نواب صفوی خود را نمایان ساخت. رهبر جمهوری اسلامی بارها الگوی خود در جوانی را «نواب صفوی» معرفی کرده است. این جریان اسلامی/تروریستی بارها در دوران پهلوی دست به اقدامات تروریستی زد. ترورهایی نظیر ترور حاجعلی رزم آرا،ع بدالحسین هژیر و حسنعلی منصور. الگوی فکری مسئولان جمهوری اسلامی نیز یک الگوی افراط گرا و تروریستی مانند فداییان اسلام بوده است. در حادثه سینما رکس آبادان تا ترور ناراضیان سیاسی در نقاط مختلف جهان پای عوامل اسلامگرا و بعدها جمهوری اسلامی در میان بوده است.

رهبر افراطی جمهوری اسلامی بار دیگر به مناسبت روز سیزده آبان و اشغال سفارت آمریکا سخنانی سراسر تنش زا، بحران ساز و ماجراجویانه بر زبان راند و یک بار دیگر نشان داد سیاست «تغییر رفتار» جمهوری اسلامی یک سیاست شکست خورده و اشتباه است.

آقای خامنه ای دست جمهوری اسلامی ایران را در همه عرصه ها پر خواند و تأکید کرد: «ما 100 سند غیرقابل خدشه از نقش امریکا در هدایت ترورها و تروریست ها در ایران و منطقه داریم که با ارائه این 100 سند، آبروی امریکا و مدعیان حقوق بشر و مبارزه با تروریسم را در افکار عمومی جهان، خواهیم برد1». این سبک رهبری و این ادبیات سیاسی کاملا نشان دهنده رسوایی کامل جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی است و بار دیگر ثابت می کند رهبری جمهوری اسلامی هرگز مایل نیست سطح بحران و تشنج ها را کاهش دهد.

اما باید به آقای خامنه ای و سایر طرفداران جمهوری اسلامی خاطرنشان کرد قطعا دست مخالفان جمهوری اسلامی از همیشه پُرتر است. سی و سه سال از بین رفتن منافع ملی ایران، بی حیثیت ساختن کشور با توطئه گروگان گیری دیپلمات های آمریکایی، انزوا طلبی و رابطه غیر عادی با اتحادیه اروپا، ورشکسته ساختن اقتصاد کشور، برقراری بدترین شکل استبداد یعنی استبداد مذهبی و ایدئولوژیک در کشور و دشمنی با فرهنگ و تمدن ایران فقط بخش کوچکی از زیان های جمهوری اسلامی برای کشور ایران در ابعاد کلان است.

به صورت موردی نیز کارنامه جمهوری اسلامی یک کارنامه شکست خورده و پر از جنایت و خیانت است. برای نمونه می توان به قتل عام و محاکمه غیر قانونی مسئولین دوره پهلوی، سرکوب تمام احزاب مخالف و نابودی احزاب دگراندیش ، سرکوب تمام اقوام ایران، سرکوب دگراندیشان، تحریک کشور عراق به جنگ و ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر، صدور حکم اعدام برای مخالفان در سراسر دهه 60 به ویژه قتل عام سال 67، ترورهای خارج از کشور، ترور منتقدان و مخالفان داخلی مانند داریوش فروهر حمله به تظاهر کنندگان و جلوگیری از راهپیمایی مخالفان، ایجاد حس نفرت در بین اقوام ایرانی، از بین بردن اخلاق، اعتماد و رواج دروغگویی و پیمان شکنی، دروغ بودن تمام وعده های خمینی درباره حقوق بشر و دمکراسی، رکود اقتصادی، اخراج کارگران، قراردادهای سفید کارگران و از بین رفتن امنیت شغلی، نرخ بالای تورم و بیکاری، فرار هزاران جوان متخصص از کشور، رواج بی بند و باری اخلاقی، رشد بی سابقه اختلاس، فساد مالی و رشوه دادن و مسائلی نظیر این اشاره کرد.

آقای خامنه ای که خود عملا با تروریسم اسلامی بر سرکار مانده است، چگونه چنین تروریست بی حیثیتی دست خود را پر می خواند؟! ایشان بهتر است اول به اتهامات خودش در رابطه با سینما رکس آبادان، ترور ناراضیان و روشنفکران در داخل و خارج از کشور، بمب گذاری در ظهران عربستان، بمب گذاری در رستوران میکونوس آلمان و بمب گذاری در مقر یهودیان آرژانتین پاسخ گوید سپس به فکر سندسازی علیه دیگر کشورها باشد.

جمهوری اسلامی امروز بیش از همیشه رسوا تر، بی آبروتر و نا کارآمد تر است. بی لیاقتی و سوء مدیریت مسئولین این رژیم باعث شده کشوری با درآمد هنگفت نفتی و با داشتن نیروهای متخصص جوان ولی اکثرا بیکار همواره در حالت بحران اقتصادی و بحران های سیاسی بسر برد.

قطعا اگر روزی بنا باشد برای آقای خامنه ای دادگاهی تشکیل شود دلائل و مستندات مخالفان جمهوری اسلامی بسیار محکم تر و مستدل تر از ادعاهای سران بی کفایت جمهوری اسلامی است. سیاست خارجی غلط و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی باعث شده سرمایه گذاری خارجی در کشور عملا متوقف شود و کشور ایران که در عصر پهلوی در مسیر توسعه صنعتی و اقتصادی قرار داشت امروز به یکی از ضعیف ترین اقتصادهای خاورمیانه مبدل شود. اگرچه در قاموس مسئولان جمهوری اسلامی واژه ای به نام «شرم» یافت نمی شود اما باید به آقای خامنه ای گفت: شرم کنید از این همه دروغگویی، تنش آفرینی و بحران سازی! کشور ایران نیازمند یک حکومت «عادی» برای رشد و توسعه خود است. جمهوری اسلامی عملا مهم ترین مانع توسعه همه جانبه اقتصادی و بالندگی فرهنگی ایران است.

سبک و شیوه رهبری خمینی و خامنه ای یک رهبری «تحریک کننده» و «ضد منافع ملی » است. از گروگانگیری تا ادامه دادن جنگ با عراق و نیز برنامه جنجالی هسته ای تماما بازگو کننده نابودی منافع ملی ایران در پای ایدئولوژی های مخرب خمینی و خامنه ای است و مادامی که چنین رژیمی در ایران حاکم باشد ملت ایران در آسایش، امنیت و رفاه زندگی نخواهند کرد.

سعی کنونی رهبر جمهوری اسلامی اشاعه دادن الگوی شکست خورده جمهوری اسلامی به کشورهای تونس، مصر و لیبی است. مردم و نخبگان سیاسی این کشورها اگر خردمند و دور اندیش باشند هرگز تجربه تلخ ملت ایران را تکرار نخواهند کرد و خود را اسیر یک حکومت و استبداد مذهبی نخواهند ساخت. حکومتی که نه تنها مردم ایران را دچار عقب ماندگی و دیکتاتوری کرده بلکه در خاورمیانه هم نقش مخرب و متزلزل کننده دارد .

------------------------------------------------------------------------

1- سخنان رهبر جمهوری اسلامی به تاریخ 11 آبان 1390

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------