شاید اگر «نفت» نبود جمهوری اسلامی نیز نمی‌توانست این چنین دوام آورد؛ چراکه این پول هنگفت بادآورده است که حاکمان ایران را این‌چنین مست کرده و بدون پاسخگویی به مردم، ثروت ملی را حراج، و با پول آن به ماجراجویی و انباشت جیب‌های‌شان مشغول نموده است.
این حاکمان نالایق بر ثروت مردم و سرمایه ملی، چوب حراج زده و گویی این ثروت، ارث پدری‌ آنان است که با هر شرایطی حاضر می‌شوند نفت را در اختیار کشورهای دیگر بگذارند.
همین چندی قبل بود که فاش شد جمهوری اسلامی نفت رایگان به هند صادر می‌کند و کشور هند هم (به بهانه تحریم‌های مالی) هیچ‌گونه پولی بابت نفت خریداری شده به ایران نمی‌دهد و علیرغم آن، بازهم صادرات رایگان نفت به این کشور ادامه دارد.
در آن خبر و براساس گزارش خبرگزاری‌های خودشان گفته شد که به‌طور متوسط روزانه حدود ۴۰۰ هزار بشکه نفت خام ایران برای تامین خوراک پالایشگاه‌های هند به این کشور آسیایی صادر می‌شود و میزان بدهی‌های نفتی هند به ایران هم حدود ۹ میلیارد دلار برآورد شد، که به نوشته خبرگزاری مهر «مذاکرات انجام گرفته توسط مسئولان وزارت اقتصاد، بانک مرکزی و شرکت ملی نفت هم برای وصول این بدهی‌ها نتیجه ای نداشت.»
در تازه‌ترین خبر نیز گفته شده اتحادیه اروپا که هفته گذشته تمایل به تحریم نفت ایران داشته، تنها به دلیل مخالفت کشور بحران‌زده یونان با این تحریم مخالفت کرده است، چراکه یونان گفته است ما از جمهوری اسلامی نفت نسیه می‌خریم.
دکتر فریدون خاوند، استاد اقتصاد در پاریس که در این زمینه با رادیو فردا گفتگو کرده، گفته است به‌طور کلی استراتژی نفتی جمهوری اسلامی «ارزان‌فروشی و نسیه‌فروشی است!»
آقای خاوند در خصوص همین خبر، یعنی تحریم نفتی ایران توسط اتحادیه اروپا و مخالفت یونان این چنین توضیح داده است: «طرح تحریم خرید نفت از جمهوری اسلامی از سوی نیکلا سارکوزی، رییس‌جمهور فرانسه، به اتحادیه اروپا پیشنهاد شده بود و کشورهای مهم اروپایی مثل آلمان و انگلستان از آن پشتیبانی کرده بودند. حتی ایتالیا، به رغم وابستگی‌اش به نفت ایران، گفته بود که با این طرح مخالفت نخواهد کرد. اسپانیا هم که ۱۳ در صد وارداتش از ایران تأمین می‌شود و چندان شور و شوقی به این تحریم از خود نشان نمی‌داد، در مخالفت با آن چندان پیگیر نبود.با توجه به همه این عوامل، پیش‌بینی می‌شد که وزیران خارجه ۲۷ کشور اتحادیه اروپا، در نشست اول دسامبر خود، به تحریم خرید نفت از ایران رأی بدهند. ولی این طرح به تصویب نرسید و علت اصلی آن هم، به گفته شماری از شخصیت‌های اروپایی از جمله الن ژوپه، وزیر خارجه فرانسه، مخالفت یونان بود و این پافشاری یونان بود که تحریم نفتی ایران از سوی اتحادیه اروپا را به شکست کشاند.»
وی ادامه داده است: «در نشست‌های اتحادیه اروپا، تصمیم‌گیری معمولا بر اساس توافق جمعی انجام می‌گیرد و مخالفت یک کشور، هر چند کوچک، می‌تواند جلوی اتخاذ تصمیم را بگیرد. یونان در شرایط دشوار فعلی‌اش، به هیچوجه با تحریم نفتی ایران از سوی اتحادیه اروپا موافق نیست، چون به دلیل ضعف شدید مالی‌اش نمی‌تواند در شرایط عادی نفت مورد نیازش را از دیگر صادرکنندگان این کالا تأمین کند و تنها ایران است که حاضر است به این کشور نفت بفروشد، آن هم با قیمت ارزان‌تر و به صورت نسیه.»
فریدون خاوند در ادامه گفته است که «جمهوری اسلامی، به دلیل تحریم‌های مالی غرب، در صدور نفتش با دشواری‌های جدی روبه‌رو است و به همین سبب به هر شرایطی تن می‌دهد. از جمله در رابطه با یونان، نفتش را ارزان‌تر از دیگران می‌فروشد و به علاوه این کالا را در قالب open credit عرضه می‌کند که شاید بتوان آن را اعتبار بدون ضمانتنامه ترجمه کرد. این نوعی نسیه‌فروشی است، آن هم بدون ضمانت معتبر.»
یونان به دلیل بحران اقتصادی عمیق خود چندی قبل هم گفته بود که در شرایط فعلی‌اش هیچ کشوری به آنها نفت نمی‌فروشد و تنها این ایران است که به آنها نسیه نفت می‌فروشد.
باری؛ این چوب حراج زدن بر سرمایه ملی ایران تنها و تنها به دلیل ماجراجویی‌های هسته‌ای ایران است، گویی اگر بمب اتم اسلامی آقای خامنه‌ای آماده شود، همه‌ی مشکلات حل می‌شود، پس پیش بسوی این سلاح با هر روش و با حراج سرمایه‌ ملی!

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------