چرا سکوت می کنم؟
چرا این قدر طولانی کتمان می کنم؟
آن چه را که آشکار است!
آن چه را که مدت ها تمرین شده
و در بهترین حالت
برای ما،
–مردم ایران-،
مصیبت و بدبختی به ارمغان خواهد آورد؟

یک پهلوان پنبه در ایران
یک خرس وحشی در روسیه
یک ببر کوکیِ پلاستیکی در چین
دَهَن-مَهَنِ ما را صاف کرده اند!

آیا این هم مثل ساختن بمب هسته ای حدس و گمان است؟
آری هست!
و من این را می گویم
چون آقای پهلوان پنبه
و رئیسِ یکْ دست‌اش
ما را دچار مالیخولیا کرده اند
طوری که
خوش مان می آید بگوییم این همه مصیبت حدس و گمان است!

کهریزک حدس و گمان است!
اوین حدس و گمان است!
شلاق و بطریِ نوشابه حدس و گمان است!
زهرا کاظمی حدس و گمان است!
هاله سحابی حدس و گمان است!
هدی صابر حدس و گمان است!
(بقیه اش را از مسیح علی نژاد بپرسید تا او به شما بگوید همه ی این ها حدس و گمان است!)

و اکنون
دنیا منتظر است تا پهلوان پنبه
همان طور که بطری نوشابه را به فلانِ ما کرد
بمب هسته ای را با پلوتونیم حاوی 93 درصد ایزوتوپ 239 به فلانِ آن ها کند
آن وقت ما چه خنده ها خواهیم کرد!
چه قهقهه ها خواهیم زد!
چه غش و ریسه ها خواهیم رفت!
از این همه حماقت دنیا
از این همه ساده لوحی
که نفهمیدند زیر آن عمامه های سفید و سیاه چه می گذرد!
و معنی حرام بودن بمب اتم، که "آقا" فرمودند، یعنی چه!

ولی چرا تازه حالا
پیرانه سر
و با آخرین قطره جوهر
-ببخشید با آخرین بیت و بایت عبوری از وسط ده ها پراکسی و اَلَکِ الکترونیکیِ پرووایدرها و دستگاه های شنود چینی و فنلاندی -
می نویسم

که اسرائیل و کلاهک های هسته ای اش به من چه؟!
حکومت اسلامی اگر کِرْم نریزد اسرائیل مگر بیمار است بر سر من بمب بیفکند؟
حکومت اسلامی –و نه ایران، و باز هم می گویم و نه ایران، و نه مردم ایران و باز هم می گویم و نه مردم ایران-
به مثابه یک قدرتِ جهنمیِ متعصبِ انتحاریِ بی ترمز و فرمان
با همان بمب هایی که زیر تنبانِ عوامل اش می بندد
و به زن و بچه مردم، چه مسلمان، چه مسیحی، چه یهودی رحم نمی کند

صلحِ در هر حال شکننده ی جهان را تهدید می کند.
آن وقت منِ ایرانی و توی آلمانی نشسته ایم داریم برای خودمان شعر می گوییم!
لیکن چرا تا کنون سکوت می کردم؟
سکوت نمی کردم!
حرف می زدم و به خاطر حرف زدن دَر به دَر می شدم (و این "دَر به دَر" با "پیتزا دَر به دَر" فرق دارد)
و تو چه می دانی دَر به دَر شدن به خاطر حرف زدن یعنی چه،
وقتی به فکر بمب اتم و بدبختی های خودت هستی؟
اکنون منتظر یک انگِ قشنگ هستم
انگ "بی خیالی نسبت به وطن" برچسب آشنایی ست.

سال ها به ما "بی وطن" و "وطن فروش" گفته اند به خاطر دفاع از مردم،
به خاطر همبستگی با عدالت‌خواهان جهان
به خاطر مبارزه با جنایت، علیه هر که باشد: ایرانی، افغانی، عراقی، چچنی، سین کیانگی، فلسطينی، اسرائیلی.

و من دیگر سکوت نمی کنم
اگر مرا روانه ی آن دنیا ننمایند
زیرا از دو رویی غرب و شرق و بیشتر از همه
از حقه بازی هایِ حکومتِ اسلامیِ غصب کننده یِ کشورم بیزارم!
از تمام کسانی که به انسان هایی که لحظه به لحظه می میرند
فکر نمی کنند
بیزارم!
از خودم که نمی توانم کاری انجام دهم
بیزارم!
و مطمئن هستم
جز خودِ ما
کسِ دیگری
به ما یاری نخواهد رساند.

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

محمد حادمی2 ۲

پا درودهای فراوان؛

په یاد دارم روزهای اغازین پناهندگی را در اروپا که چگونه ایرانیان پناهنده ار بعضی نگاههای غیرذوستانه اروپایی ها تا مرز بیزاری از زندگی رنج می برذند.

من که خود از ان ایرانیان می باشم می توانم احساس وابستگی تمامی یهودیات جهان په کشور اسراییل را به خوبی درک کنم. کمتر از هفتاد سال پیش یهودیان المانی الاصل که نه پناهنذه بوده و نه مسافر؛ نه با نگاههای غیردوستانه بیگانگان؛ بلکه با یورش های ددمنشانه انهم از سوی هم میهنان همشهری و همسایه خود تا مرز جان دادن در کوره های ادم سوزی روبرو بودند.

امروز را همه ما شاهدیم. یکی از کهن ترین اقوام ایرانی؛ ایرانیان یهودی؛ از سوی کسانی تهدیذ می
شوند که تاریخ ایرانیت شان دستکم دوهزارسال کمتر از یهودیان می باشد.

اسلامسازی به مثابه یگانه راه بازگشت چپاول بیمه شده به ویزه کشورهای تروتمند مانند کشورمان ارزوی مسلمانان تازه ثروتمند و لابی های غربی انان شناخته شده است. متاسقانه اسلام مذهبی است که به نظر می اید پذیرش هرگونه رفرم به سود انسان وارزش های انسانی را نابودی خود می انگارد. همکاری تنگاتنگ مفتی های مسلمان با نازی های هیتلری المان بر ضد یهودیان که امروز همچنان با به بازی گرفتن ؛ فلسطین ؛ وهماوایی بخشی از مسلمانان با نیونازی ها ودیگر واخوردگان کشورهای صنعتی ادامه دارد؛ دراین دوران همچنان دلگرم سازنده انانی گشته که پیشرفت های بشر را بر نمی تابند.

نه تنها اسراییل و یهودیان بلکه همه آنانی که دلشوره ارزش های انسانی را دارند نگران سمت گیری هایی می باشند که سروده نابه هنگام نویسنده نامدار المانی گونتر گراس به انان مشرعیت می بخشد. برای ف م سخن ارجمند تندرستی وشادی خواهانم


با احترام محمد خادمی

April 07, 2012 06:21:47 PM
---------------------------