جنگ افزار من كلك من است و سخن من است. من هرگز به روی هم میهن خود، هر چند با او مخالف باشم یا به من ستم كرده باشد جنگ افزار بدست نمی گیرم

من هرگز به روی مردم همسایه ایران جنگ افزار بدست نمی گیرم. آنها همه از خودمان هستند.
من هنگامی جنگ افزار بدست می گیرم كه كسی یا دولتی علیه مرزهای میهن من اقدام كند، یا به آنها تجاوز كند. دیگر برای من مهم نیست حق با كیست، زیرا حق با تمامیت ارضی میهن من است. خانه من مقدس است و دیوارهای خانه من حد خودی و بیگانه را تعیین می كند.
برای من بلوچ و ترك و كرد و عرب و تركمن و لر و پارس تفاوتی ندارد. همه گل های گلستان بی همتای ایران هستند. زیبایی گلستان ایران از وجود همه ماست.
وقتی شما جنگ افزار بدست می گیرید و مدعی مبارزه برای حقوق فقط بخشی از ملت ایران می شوید، بدگمانی را به سوی خود جلب می كنید. چرا فقط بخشی از ملت؟ چه كاسه ای زیر نیم كاسه است كه شما فقط برای بخشی از ما مبارزه می كنید. چرا نه همه ما؟
پرسش پیش می آید كه چون همه می دانیم شما قدرت مالی و جنگ افزاری لازم را برای رویارویی با یك دولت قدرتمند و مجهز را ندارید، ناچار دست به دامان دولتی بیگانه می شوید. وقتی دولتی بیگانه به شما كمك می كند، انگیزه اش چیست؟ او باید منافعی در این كارزار داشته باشد. در اینجا هم بدگمانی را به خود جلب می كنید. چه چیزی را یا چه خدماتی را به آن دولت بیگانه قول داده اید؟ اگر آن دولت بیگانه ای كه از شما قدرتمندتر باشد، كه بی شك هست، شما مجبور به وفای تعهدتان به او هستید، وگرنه شما را وادار می كند.
اگر از دولتهای بیگانه كمك می گیرید، به مردمی كه مدعی حفظ حقوق آنان هستید خدمت نمی كنید، شما به حس قدرت طلبی یا جاه طلبی یا ارضای كینه و عقده های خود خدمت می كنید. اگر در مبارزه مسلحانه خود موفق شوید، كه امكان آن نزدیك به صفر است، آن دولت بیگانه بر شما سلطه خواهد داشت و استقلال سیاسی و اقتصادی شما را خواهد گرفت. شما كه این عدم استقلال سیاسی و اقتصادی را هم اكنون هم كه دارید، چرا باید برای تعویض ارباب هزینه بدهید، آنهم چنین هزینه ای دهشتناك؟ چند نفر حاضرید كشته بدهید و چند نفر حاضرید بكشید؟
اگر آن دولت بیگانه كه شما از او پشتیبانی می خواهید تا بر این دولت خودی چیرگی یابید، آن دولت بیگانه به منافع ملی خود خیانت كرده خواهد بود اگر امكانات و قدرت خود برای هیچ سودی برای ملت خودش در اختیار شما بگذارد. شما جای او بودید، چنین خیانتی به ملت خود می كردید؟
ایرانی ایرانی را كشتن درست نیست. آنان كه از سوی شما كشته می شوند ایرانی هستند و آنان كه از نیروهای نظامی و امنیتی كشور كشته می شوند هم ایرانی هستند. همه فرزندان و برادران ما هستند. در این میان هزاران نفر آواره می شوند، بی خانمان می شوند، خانه ها خراب می شود، شهرها ویران می شوند، افراد بیگناه خانواده ها، زنان و كودكان كشته یا زخمی می شوند، همه اینها برای چه؟ شما كه دستتان به آمران نمی رسد. بیایید دلایل خود را برای این مبارزه خونین و خانمان برانداز توضیح دهید و توجیه كنید، شاید ما هم جنگ افزار برگرفتیم. اگر منظورتان اصلاح یا تغییر ساختاری سیاست داخلی است، این كار با جنگ افزار عملی نمی شود، زیرا شما مشروعیت خود را، حتی در عرصه سیاست بین الملل، از دست می دهید.
آنان كه قصد تجزیه كشور را به بهانه كسب حقوق بخشی از مردم یك كشور دارند، چون برای انجام این كار، كه خود خیانت به مردم میهن نیاكانی تلقی می شود، باید برای انجام این مقصود از بیگانگان كمك بگیرند. حتا اگر در جنگ با میهن خود بختی برای موفقیت داشته باشند، كه خواهم گفت چرا از محالات است، امثال من را كه از شهروندان دلسوز برای همه مردم و مبارز مسالمت جو هستیم و بجز با قلم و سخن سر و كار نداریم، وادار خواهند كرد جنگ افزار بدست بگیریم. امثال ما دیگر سربازان جوان و معمولی نیستند.
به فرض محال موفقیت، دولت نوپایتان متكی و وابسته به بیگانه خواهد بود. خدمت به بیگانه، مردم زیر فرمانروایی شما را آزرده، سرخورده و ناراضی خواهد كرد و به اعتراضشان واخواهد داشت. شما مجبور خواهید شد برای حفظ قدرت خود و جلوگیری از ابراز نارضایتی مردم دیكتاتوری كنید، ناراضیان را سركوب كنید و در نتیجه خشونت و فساد و استبداد بدتر از آنچه از آن گریخته اید برقرار و گریبانگیر مردم خواهد شد.
شما به كشورهای آسیای میانه و قفقاز بنگرید كه همه از كشوری مستبد و خشن و غیردموكراتیك جدا شدند. همه مردم آن كشورها تحت حكومتهای غیرانتخابی دیكتاتوری خشن و فاسد زندگی می كنند كه چیزی بهتر از شرایط گذشته به مردم عرضه نمی كنند. آیا شما می خواهید بخشی از ملت ایران را به بهانه رهایی از دیكتاتوری دچار یك دیكتاتوری دیگر كنید، كه طبیعتا باید خشن تر و فاسدتر باشد تا تثبیت شود؟
مبارزه مسلحانه شاید در سده های گذشته پاسخ می داد، زیرا در آن زمانها مردم برای نسلها جز دیكتاتوری و زور و فساد، روش حكومتی دیگری را نمی شناختند، و برای مردم تفاوتی نمی كرد چه كسی حكومت كند. تاریخ برایشان بجز استبداد و خشونت به بار نیاورده بود. با یك مبارزه مسلحانه یك حكومت استبدادی می رفت و یك حكومت استبدادی دیگر جای آن را می گرفت. تاریخ تكرار می شد. در آن زمان مردم از اوضاع و احوال همدیگر مانند امروز آگاه نبودند.
در كوبا یك مبارزه مسلحانه علیه یك حكومت خشن و فاسد، یك حكومت بسیار خشن تر را جانشین كرد و مردم كوبا را برای پنجاه سال تحت ستمی وحشیانه، فقر و محرومیت قرار داد.
در چین یك مبارزه مسلحانه یك نظام دیكتاتوری فاسد و خشن را برانداخت و یك حكومت به مراتب دیكتاتورتر و خشن تر را جانشین ساخت كه بیش از شصت میلون نفر را برای تثبیت قدرت خود كشت و برای پنجاه سال مردم چین را تحت ستم فزاینده و فقر و محرومیت قرار داد.
در روسیه یك مبارزه مسلحانه یك نظام دیكتاتوری فاسد را برانداخت و یك حكومت هزار بار خشن تر و فاسدتر را برای هفتاد سال حاكم كرد كه برای تثبیت قدرت خود دهها میلیون نفر را كشت یا به اردوگاههای كار اجباری فرستاد و ملت روسیه را در فقر و محرومیت قرار داد.
بسیاری مبارزات مسلحانه در تاریخ معاصر شكست خوردند، ولی در مسیر خود صدها هزار كشته و ویرانی بر جای گذاشتند.
اگر قصد از مبارزه مسلحانه این است كه رئیس شوید، فرمانروایی كنید یا در تعیین سرنوشت كشور خود مشاركت داشته باشید كه حق مسلم شماست، بیاید با ما در یك مبارزه مسالمت آمیز خردمندانه همراه شوید. ما بجای اینكه هر كدام به سویی بكشیم، نیروها را همگام و كارآمد كنیم كه نه تنها شما بلكه همه ملت ایران بتواند بدون هیچ تبعیض و ممنوعیت یا موانع دیگر شایستگی خود را به نمایش بگذارد.
آیا شما می خواهید یك كاستروی دیگر باشید و مردمی را برای دهها سال اسیر بگیرید؟ آیا شما می خواهید استالینی دیگر باشید و مردمی را برای دهها سال در ترس و خفقان نگه دارید؟ آیا شما می خواهید یك مائوی دیگر باشید و مردمی را برای دهها سال وحشت زده و فقیر نگه دارید؟
چرا گاندی نباشید؟ چرا ماندلا نباشید؟ چرا آن سان سوچی نباشید؟
ما هم به عنوان یك شهروند ایرانی مانند شما درد داریم و در پی آزادی، برابری و دموكراسی هستیم. ما تهدید می شویم، زندان می رویم، شكنجه می شویم، تجاوز می شویم، و كشته می شویم؛ ولی هرگز دست به اسلحه نمی بریم. زیرا آنگاه ما با آنان تفاوتی نخواهیم داشت، زیرا اراده یك ملت بسیار قدرتمندتر از اسلحه سخن می گوید.
شما كه راه مبارزه مسلحانه را در پیش گرفته اید و در پس ذهنتان اندیشه جدا سازی بخشی از ایران به عناوین ظاهری مختلف لانه كرده، چه الگویی را در ذهن دارید؟
آیا الگوی شما مبارزان باسك در اسپانیاست؟ شاید ایرلند شمالی باشد، یا الگوی تامیل ها در سری لانكا، یا چچن ها در روسیه؟ پیشه وری و غلام یحیی در آذربایجان؟ كدام مبارزه مسلحانه را در تاریخ معاصر می شناسید كه موفق بوده آزادی را برای مردمی به ارمغان بیاورد؟ آیا حاضرید كمكهای مالی و تسلیحاتی القاعده و امثال آنها را بپذیرید؟ یا كمكهای برخی دولتهای دیگر را كه برای هدفهای بلندپروازانه خودشان از شما استفاده ابزاری می كنند؟
والاترین مبارزه ای كه می توانید پیگیری كنید اینست كه همچنان ایرانی باشید. ایرانی بودن بزرگترین دشمن دیكتاتوری هاست و آنان را به زانو درخواهد آورد. من این را باور دارم. اسلحه را زمین بگذارید و كار ما مبارزان درون ایران را دشوار نكنید. زیرا شما بسیاری از جوانان پاك و میهن پرست ایران زمین را با اتهامات چون یاغی گری یا گرایش فكری یا همكاری با شما به محدودیت و زندان و مرگ مبتلا می كنید. آنان از صحنه مبارزه سیاسی صلح جویانه خارج می شوند و ما تنهاتر می شویم.
خوشبختانه، ما اكنون آثاری از خردمندی و بازگشت به میهن در برخی گروههای پیشتر مسلح می بینم كه باورم را به قدرت سرشت ایرانی بودن افزوده است. بیانیه گروه پژاك كه اسلحه را زمین گذاشته اند و قصد ورود به مبارزه سیاسی دارند و بیانیه مشترك كموله و حزب دموكرات كردستان دلمان را روشن كرده كه مبارزه مسلحانه را كنار گذاشته شده و از این پس در چارچوب یك منشور حق طلبانه و دموكراتیك با حفظ تمامیت ارضی ایران كه برای همه ما مقدس است فعالیت خواهند كرد. ما انتظار اینگونه برخورد میهن گرایانه را از همه گروه های ناراضی و خشمگین از تبعیض و محرومیت داریم. بیایید دست ها را به سوی یكدیگر دراز كنیم و آنها را بفشاریم و به جهان نشان بدهیم و ثابت كنیم كه چه ملت بزرگ و با فرهنگی هستیم. همبستگی ما برای حفظ ایران، كشورهای بیگانه ای را كه در تخیلات بیمارگونه خود قصد آسیب زدن به میهن بزرگ ما را دارند خنثی خواهد كرد، و ما با هم ایرانی خواهیم ساخت كه در آزادمنشی و پیشرفت جهان را به ستایش وادارد.

كورش زعیم
عضو شورای مركزی جبهه ملی ایران

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

حق

با سپاس از آقای زعیم گرامی بابت اعتراض قاطعش به احزاب مسلح با سابقه تروریستی و اردوگاههای چریکی در کردستان عراق. حامیان ایرانی! غیرمسلح این احزاب هم بایستی مورد اعتراض و شماتت آپوزیسیون ملی ایران قرار می گرفتند و قرار بگیرند. هرگز نمی توان دمکراسی لیبرال و حقوق بشر را در هیچ کشوری برقرار کرد اگر در میان اپوزیسیون نیروهای مسلح وجود داشته باشند. در چنین وضعیتی، هیچ توازن قوایی بین بخش غیر مسله و بخش مسلح اپوزیسیون وجود نخواهد داشت و نیروی مسلح همیشه دست بالا را برای تحمیل خود هم به بخش غیر مسلح اپوزیسیون خواهد داشت و هم بر مردمی که خیال حکومت بر آنها را دارد. آپوزیسیونی که مسلح باشد، هر وقت نتواند خواستهایش را با حرف بدست آورد دست به اسلحه می برد. در هیچ کشور آزاد و دمکرات و حقوق بشری در جهان آزاد، آپوزیسیون مسلح تحمل که نمی شود هیچ بلکه تروریست نامیده می شوند و پاسخشان را به ارتش و پلیس واگذار می کنند مثل باسک در اسپانیا و آی آر اِی در انگلیس. شرط شراکت دادن احزابی مثل حزب دمکرات! کردستان و کومله بایستی بستن اردوگاههای چریکی شان و کنار گذاشتن مبارزه مسلحانه و نفی آن باشد. اگر قبول نکردند بایستی تروریست قلمداد شوند و ضد ملی و غیردمکراتیک.

September 13, 2012 02:53:22 AM
---------------------------

بهمن زاهدی

با دورود خدمت هم‏وطن عزیرم آقای كورش زعيم،

بوی خوش ایران از تمامی نوشته‏تان می‏بارد.

آنان که ما را «خاک پرست» برمی‏شمارند، نمی‏دانند که خودشان آن خار گل سرخ ایرانند و ایرانی هستند با اینکه هنوز قدرت درک هویت خود را درنیافته‏اند.

ارادتمند
بهمن زاهدی

September 11, 2012 08:44:53 AM
---------------------------