در یک داستان‌ِ* قدیمی آورده‌اند که صدها سال پیش از این، بازرگانی ثروتمند و مهربان زندگی می‌کرد. او کالاهای ایرانی را به هندوستان و چین می‌برد و می‌فروخت. ادویه هندوستان و ابریشم چین را درکشورهای خلیج فارس داد وستد می کرد و در کارخویش منصف و موفق بود. این بازرگان پس از سالها تلاش در سفری بیمار و بسیار ضعیف شد ونا چار به خانه بازگشت. روزی که مرگ خود را نزدیک می دید با همه خویشان و کارکنان خود دیدار کرد. به هریک از آنها هدیه و پاداشی مناسب داد و با آنها خدا‏حافظی کرد. سپس به اصطبل خود رفت تا از چارپایانش قدردانی کرده و با آنها نیز خدا‏حافظی کند. پیرترین شترخود را دید. این شتر در همه سفرها همراهش بود و تجربه بسیار داشت. بهتر از همه راه‏ها را می‏دانست و جلودار کاروان بود. بازرگان سر او را درآغوش گرفت. شتر را بوسید و از او بخشش خواست. شتر گفت چنانکه خود میدانی تو سال‏ها بارهای سنگین بر پشتم گذاشتی، مرا به راه‏های دشواربردی، و در معرض باد و توفان و خطر راهزنان قرار دادی. من آن خطرها را ندیده می‏گیرم، سختی‏ها را فراموش می‏کنم و بارها‏ی سنگینی که بر پشتم نهادی می‏بخشم، ولی تو را بخاطر یک چیز نمی‏بخشم. بازرگان پرسید آن چیست؟ شترگفت در آخرین سفر چین وقتی یکی از شترهای کاروان مرد، تو از روستای میان راه خری خریدی، بار شتر مرده را بر پشت خر گذاشتی و او را در جلو کاروان قراردادی و افسار مرا بر پالان او گره زدی. من تو را بخاطر اینکه افسارم را به نادانی سپردی و او را رهبر من کردی نخواهم بخشید. من نمی‏خواهم مُقلِد باشم و قَلاده‏ی خری را به گردن بیاندازم. من می‏دانم که دنباله روی از نادان گناهی نابخشودنی است و دنباله‏رو نادان، از او نادان‏تر است. شتر این را بگفت و سرش را با قهر از آغوش بازرگان برون کشید و بیت زیر را چندان با فریاد تکرار کرد تا سرانجام همه‏ی چارپایان آگاهانه و نا‏آگاه با او همصدا شدند:
رهبرم کردی خری، هرگز نمی‏بخشم ترا
حاکمم شد عنتری، هرگز نمی‏بخشم ترا

گروهی از ایرانیان متدین که شرایط غیر قابل تحمل زمان حاضر را تجربه کرده، و شکایت‏های ملت ناراضی را شنیده، و سخنان ضد و نقیض آخوندها و دولتمردان را گوش داده و حرکات غیر انسانی جیره خوارانشان را اینجا و آنجا دیده بودند، ولی هنوز هم به دین الفتی داشتند، دو دل بودند که چه راهی در پیشگیرند و چه کنند. اینها داستان " بازرگان و شتر" را خواندند. داستان را بروز و پر معنی یافتند. در مسجدی دور هم جمع شدند. ساعت‏ها گفتگو کردند که چرا و چگونه به این سرنوشت دچار شده‏اند. اکنون تکلیفشان چیست؟ از خود پرسیدند که: اگر شتر اعتراض می‏کند ما چرا ساکت بنشینیم!؟ خود را نجیب، مقاوم، صبور و پرکار و صاحب تخصص می‏دیدند و چنین رژیم و رهبر و حکومت بی‏آبرویی را سزاوار خود نمی‏دانستند. سرانجام، پس از جدل‏های طولانی، برآیند گفتگوهایشان این شد که آنچه شده خواست خداست. آیت‏الهو‏ها‏یی که کشور را به این روز نشانده‏اند، صد البته نمایندگان خدایند!. استدلال کردند که این آیت‏الهب‏ها درع مسایل دینی بالاترین درجه را دارند. شاید آنها بهتر از هر کسی می‏دانند که دستورات دینشان خیلی تو خالی است که چنین به دنیا چسبیده‏اند. شاید می‏دانند که بهشت و جهنمی نیست که ترسی از عواقب سفاکی‏های خود ندارند. شاید هم کارشان چنان عالمانه است که ما حکمتش را نمی‏دانیم!! شاید اصلا کارهایشان شقاوت نیست و عین عنایتست. شاید این ماییم که فکرمان قد نمی‏دهد و همه چیز را نمی‏بینیم و نمی‏دانیم!!!. به هر روی ما نباید کاری کنیم که آخرتمان هم چون دنیایمان خراب شود!. پس همه چیز را به خدا واگذار میکنیم. این نتیجه‏گیری موقتا آرامشان ساخت. چون پاسی از شب گذشته بود و امید داشتند که در خانه‏ی خدا خوابی ببینند و به آنها الهامی شود، در همان مسجد خفتند. هنور در حالت خواب و بیداری بودند که صدایی بلند و پر نفوذ و طنین دار این خستگان حیران را بخود آورد:

گفت یزدان با صدایی پرخروش خود خدایی، پَرده بَرعقلت مَپوش
بهرِ من گولِ ریا‏کاران مخور خیز و آتش زن بساطِ دین فروش

صدا ادامه داد که:
ریاکاران به کمک خارجیان و به نام من و دین کشورتان را واژگون کردند، نفهمیدید و پذیرفتید.
ریا‏کاران بزرگان و خدمتگزاران کشورتان را کوچک و بد نام شمردند و شما با آنها همزبان شدید.
ریاکاران آشکارا به شما وعده‏های دروغ دادند و عمل نکردند و سکوت کردید. ریا‏کاران رشیدترین سربازان میهن‏تان را در جلو چشمانتان کشتند، و سکوت کردید. ریاکاران برخلاف خواسته من، پیروان ادیان دیگر را سرکوب کردند و می‏کنند و شما می‏پذیرید. ریاکاران بهترین فرزندان شما را به عنوان راستی، چپی، میانه، مجاهد، توده‏ای، فدایی، سلطنت‏طلب، روشنفکر، بهایی، از مسلمانی برگشته، گرفتند و پرپر کردند و شما سکوت کردید. ریاکاران برای رونقِ دکانِ خود هر عرب زاده‏ای را به عنوان امام‏زاده به شما معرفی کردند و شما برچشم گذاشتید.

ریاکاران نام کشورتان را در دنیا زشت کردند و سکوت کردید.
ریا کاران رسوم ایرانی را "مال احمق‏ها" دانستند و سکوت کردید.
ریاکاران تاریختان را وارونه نوشتند و شما سکوت کردید.
ریاکاران ثروت‏های ملی شما را چپاول کردند و شما سکوت کردید.
ریاکاران کشور ثروتمند شما را به گداخانه ی یارانه‏ای تبدیل کردند و شما اینکار را بخشش دانستید.
ریاکاران که تاب دیدن موی زنی راندارند، دخترانتان را به فحشا کشاندند و سکوت کردید.
ریا کاران فرزندانتان را، معتاد کردند و سکوت کردید.
ریا کاران دلاوران کشورتان را به زندان انداخته و مورد تجاوز قرار دادند و سکوت کردید.
ریاکاران پنهان و آشکار مردم شما را به دار می‏کشند و ساکتید.
ریاکاران ندا، سهراب، اشکان،.هاله.............. را کشتند و هنوز ساکتید.
ریاکاران درمیان شما تخم تفرقه پاشیدند و شما در دامشان افتادید.
ریاکاران کشورتان را به سوی جنگ و تجزیه می‏کشانند و ساکتید.

بیاد داشته باشید که تجاوزگران ریاکار تا زمانی ایستاده‏اند که شما نشسته‏اید. بیاد آورید که خونخواهان پراکنده‏ی بهزادان ( ابو مسلم ) قرن‏ها پیش ثابت کردند که پیروزی تنها درگروِ اتحادست.

هرکه بنشیند چنین زار و زبون
بند برپا، بی صدا، و غرقِ خون
چون بمیرد هم همین احوال اوست
روح او حیران و مات و سرنگون

هنوز روشن نیست که آن گروه بعد از دریافت این پیام راستین کی بر می‏خیزند اما تردیدی نیست که سکوتشان آرامش قبل از توفان است.


***داستان "شتر و بازرگان" با تغییرات و اضافاتی ، باز نویسی داستانی زیبا و قدیمی است.

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

irankhah

امان از ابومسلم و ابو مسلم ها ...!!
ابو مسلم خراسانی که خلافت امویان را بر انداخت و عباسیان را بجای شان نشاند در نوزده سالگی به فرمان ابراهیم امام زمام امور خراسان بزرگ را بدست گرفت . او هنگامیکه به دستور منصور دومین خلیفه عباسی بقتل رسید فقط 36 سال داشت . ابومسلم در هفده سالی که بر خر مراد سوار بود بین سیصد تا ششصد هزار نفر از ایرانیان مخالف خود را کشت ....
- لابد اگر عمری به درازای عمر امام خمینی -لعنت الله علیه - میداشت دستکم یکی دو میلیون نفر را به دیار نیستی میفرستاد ..!!!
http://gilehmards.blogspot.de/2012/09/blog-post_4829.html

September 25, 2012 11:45:42 PM
---------------------------

گل آقا

همیشه هر وقت صحبت مبارزات ایرانیان میشود میرویم سراغ آقای ابو مسلم خراسانی .
لطفا برای طرفداران خودتان بیشتر در مورد ایشان توضیع بدهید .
بفرمایید که شاهکار ایشان قیام بر علیه امویان و تقدیم حکومت ایران به عباسیان بود چون عقیده داشتند که حاکم باید کسی از اعقاب محمد باشد . این کجایش به ایران و ایرانی مربوط میشود ؟

September 25, 2012 10:06:42 PM
---------------------------