در شرایطی که اوضاع اقتصادی به سوی سقوط آزاد پیش می رود، و شیرازه اداره کشور در حال از هم گسیختگی است، بنظر می رسد رهبر و حلقه امنیتی دور او شاید برای حفظ چند روز خود، راه دیگری به جز افزودن بر بحران و امنیتی کردن بیش تر جامعه نمی بینند.

نظام اسلامی توانایی انعطاف را از دست داده است. این نظام دست به هر اقدامی می زند، با مشگل روبرو می شود. به سخن دیگر رژیم قدرت حل مسایل را از دست داده و به رژیمی مرده بدل شده است. با این که با مسایل بسیار سختی روبروست که بهبود آن در شرایط عادی نیز با اشکال مواجه است، اما مساله حساس رژیم، انتخابات پیش رو می باشد.
رئیس جمهور با حمله به رئیس دو قوه دیگر کشور آن هم در محل قدرتشان، نشان داد که آماده حملات بیش تر است. او که با انتصابی ننگین کرسی قدرت را در دست گرفت، امروز به یکی از پرچم داران "انتخابات آزاد" و حتا تضمین کننده آن بدل شده است. "انتخاباتی آزاد" یعنی انتخاباتی که باوجود دست چین شدن نامزدها، دستکم آرا در حد قابل قبولی به درستی شمارش می شود. البته چنین انتخاباتی در هیچ کجای جهان متمدن حتا نزدیک به "آزاد" نیست. او حساب می کند:

1- در شرایط امروز و تهدیدهای جدی که متوجه کانون رژیم است، شورای نگهبان جسارت رد کردن نامزدهای مورد نظر رئیس جمهور را نخواهد داشت. در چنین صورتی، هیچ یک از دست چین شده های رهبر کوچک ترین بختی در برابر او که با شعارهایی بر پایه ملیت و آزادی وارد میدان خواهد شد، نخواهند داشت. با وجودی که شهردار تهران در مسئولیت های اجرایی چه به عنوان رئیس نیروی انتظامی و چه به عنوان شهردار، در میان کارگزاران از محبوبیتی برخوردار است، اما ائتلاف او با دو غلام رهبر، دیگر برایش بختی باقی نگذارده است. تنها جنبش سبز و شاید برخی اصلاح طلبان که در چند سال گذشته خود را به جنبش نزدیک کرده اند، بخت بالاتری نسبت به گزینش احمدی نژاد دارند.

2- از سوی دیگر، اگر نظام نامزدهای او را تائید نکند، از یک سو خودبه خود جنبش سبز را تقویت کرده و از سوی دیگر بدون ورود نیروهای مسلح به خیابان ها، نخواهد توانست از اعتراض ها و پخش اسناد رسوا کننده ای که ظاهرا در درست رئیس جمهور است جلوگیری کند
رهبر تا این زمان از پیش گرفتن چنین گزینه ای که برای او نیز بسیار تهدید آمیز است، خودداری کرده است. زیرا این رویکرد نه تنها سخنان پیشین و قضاوت هایش را به عنوان یگانه نماینده امام زمان در روی زمین باطل می کند، او از آن پس بیش از پیش، تحت فرمان فرماندهان سپاه خواهد بود. تا این زمان، همیشه این راه پیش پایش باز بود و می توانست با هزینه کم تر این راه را ادامه دهد.

3- گزیدار دیگر، میدان دادن به جنبش سبز و اصلاح طلبان و سپردن کرسی ریاست به طور طبیعی به محافظه کار مومن به رژیم می باشد. در چنین حالتی حتا اگر سخنگویان جنبش سبز نیز در این مرحله از بند آزاد نگردند، با عقب نشینی رژیم، پس از چندی آزاد خواهند شد
هریک از این راه ها بدون در نظر گرفتن امتیازاتی که دارند، به اضمحلال رژیم ختم خواهد شد. برای پیش گیری از چنین وضعیتی، امکان دارد خامنه ای با تیره تر کردن روابط خارجی، امکان تهدید به حمله نظامی که چندی رو به کاهش بود، را افزایش دهد. درست در روزهایی که آمریکا آمادگی خود را برای مذاکره مستقیم اعلان کرد که با استقبال رئیس جمهور و وزیر خارجه نظام نیز روبرو شد، او با یک عقب گرد امکان مذاکره در این مرحله را رد کرد. او خواستار نیست که کس دیگری این مهم را بر عهده گیرد. اما از سوی دیگر او نه تنها شجاعت چنین چرخشی را ندارد، بلکه حتا ادامه تحریم ها بر مذاکره با آمریکا را ترجیح می دهد. او خواستار ادامه وضع موجود است. تنها در یک صورت او آماده مذاکره است که تحریم ها برداشته شوند. امری که به جز خواب و خیال نیست.

رژیم به روشنی اعلان کرده سطح غنی سازی را افزایش می دهد. نماینده آخوند رهبر در سپاه نیز به صراحت گفته است تمامی تصمیم گیری های کلان سپاه، وسیله او و فرمانده سپاه گرفته می شود. او به طور آشکار خود را هم تراز فرمانده سپاه می داند. مقامی که بدون شک وسیله ی رهبر به او داده شده است. امری که به طور مسلم مورد خوشایند سپاه پاسداران نخواهد بود.

در همان روز آخوند فرمانده یکی از قرار گاه های سپاه در سخنانی هم تراز با فرومایگی خویش که در هر رژیم چه دمکرات و چه خودکامه به عنوان خیانت مورد کیفر قرار می گیرد، اعلان کرد که ایران باید حتا حاضر باشد خوزستان را فدای سوریه کند. بدون تردید این سخنان تا کنون در ایران سابقه نداشته است. حتا شیخ خزعل هم خوزستان را برای خودش می خواست. با وجودی که زیر حمایت انگلستان بود، از الحاق آن سرزمین به آن کشور سخنی نمی گفت. این جرثومه های فساد که پس از سده ها از پستوی های نمناک خود خارج شده اند، گستاخی و هرزه گویی را به عنوان فرمانده قرارگاه به آنجا رسانده اند که خاک ایران را از ارث پدری می بخشند.

قابل فهم نیست که سپاه و فرماندهانی که همه چیز خود را در حفظ یکپارچگی ایران فدا کردند، می توانند این همه خفت و خواری را تحمل کنند.
در شرایطی که اوضاع اقتصادی به سوی سقوط آزاد پیش می رود، و شیرازه اداره کشور در حال از هم گسیختگی است، بنظر می رسد رهبر و حلقه امنیتی دور او شاید برای حفظ چند روز خود، راه دیگری به جز افزودن بر بحران و امنیتی کردن بیش تر جامعه نمی بینند.

در قسمت «از دیگران» مقالات درج شده می‏تواند با نظرگاه‏های حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) هم‏خوانی نداشته باشد. مقالات درج شده در این قسمت برای آگاهی‏رسانی و احترام به نظرگاه‏های دیگراندیشان می‏باشند.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------