درود برحق عزیز وایرانی عزیز ودیگر دوستان گرامی

حق گرامی، من رسانه های رایو ، تلویزیونی های خارج کشور را بی مسئولیت ترین رسانه های دنیا می دانم.از میبدی بگیر تا سعید قائم مقامی ووو. اینها فقط بارار داغ کار برایشان اهمیت دارد نا آزادی ایران وملت ایران. حق عزیز حقیقتش بارهای بار در دوسه سال گذشته در برنامه های زنده رادیی وتلویزیون های مختلف اعتراض کردم،اما بی فایده است.
به باور من اعتراض های فردی ما، چه نوشتاری وچه شفاهی نتیجه ای نخواهد داشت. حق گرامی چرا راه دور می رویم، از خودم می پرسم، آیا حزب مشروطه ایران( لیبرال دمکرات) به اندازه من وجنابعالی قدرت تشخیص اهمیت رسانه ها را ندارد؟ یا اینکه من وجنابعالی اشتباه می کنیم؟ چرا احزاب، بخصوص حزب مشروطه ایران( لیبرال دمکرات) به رسانه ها اعتراض نمی کنند؟ چرا؟ یا اینکه رسانه ها اهمیت مبارزه را ندارند؟ بارها از حزب خواستم به اهمیت رسانه ها توجه کنند ودر صدد همراه کردن رسانه ها بکوشند. اما هنوز هیچ وهیچ... با هفته ای یک ساعت برنامه یک نفره آقای فراهانی یک دهکده را هم نمی شود آزاد کرد، تا رسد به یک کشور. ( هفته ای یک ساعت کانال یک شهرام همایون با تکرار خبرهای هفته که نشد مبارزه.
پیشنهادی که در این رابطه دارم: ما باید از حزب مشروطه ایران بخواهیم به این امر مهم بپردازند، واز طریق مقاله وبیانیه از رسانه ها بخواهند که در این شرایط بحرانی رسانه هایشان را به مبارزه اختصاص دهند. اگر حزب اهمیت به موضوع ندهد، تلاش من وجنابعالی ودیگران بطور انفرادی بی فایده است.

پیشنهاد بعدی برای خودم، جنابعالی ودیگر دوستانی که موافق باشند، طی یک مقاله ، اول، به حزب مشروطه ایران( لیبرال دمکرات) اعتراض کنیم که چرا این کار را انجام نمی دهند. امیدوارم پاسخ را از شورای مرکزی حزب بطور کتبی در همین طفحه بگیرم.

پاینه ایران و ملت ایران