نویسنده شهروز تا کنون 160 بار خوانده شده است. | (Oct 19,11) چهارشنبه 27 مهر 1390 = October 19, 2011 |
>خود سازماندهی
|
اولویت اول برمیگردد که آیا یک فرد ورای احساسات آنی و کینه و خشمی که در سینه دارد و تمام وجودش برای آزادی و ایران میتپد و به هر حرکت آزادیخواهانه جواب مثبت میدهد. آیا در شرایط آمادگی و هرگونه حرکت جمعی به سر میبرد؟ آیا در خود این توانائی را میبیند که همگام با برنامههای حزبی و گروهی خود را هماهنگ کند. بمانند یک سرباز که برای شروع دوره سربازی باید آموزش ببیند. خود سازماندهی هم به نوعی ساخته و پرداخته کردن درون و برون خود است در مواجهه با اتفاقاتیست که دیر یا زود برای او و یا گروه او و یا حزب او میافتد. به یاد دارم زمانی را که خمینی حکم به عزل منتظری داد. در آن مقطع برای بسیاری از بسیجیان جای سوال بزرگ بود اما عدهای که از فرماندهان حزب الله و پایگاههای بسیج بودند بدون آنکه فرمانی از مافوق خود گرفته باشند به تحلیل این قضیه میپرداختند. یعنی در آن شرایط حساس که امکان بریدن بسیاری بود با جمله حرف امام حجت است به کنکاش در آن شرایط بحرانی نمیپرداختند. آنان به خود قبولانده بودند که حرف خمینی حجت و نیاز به استدلال ندارد. البته این سالها دیگر بسان گذشته نیست ولی در شرایط بحرانی میتوان و بایستی اینگونه عمل نمود که نوعی خودسازماندهی میباشد. البته گفتم به نوعی
|
|
پاسخ یا پاسخهای کاربران به بحث بالا |
|