در راه تدوین قانون اساسی در نظر گرفتن حقوق انسانها شامل امروز نمیشود و مسلما یک قانون اساسی پویا با توجه به شرایط و مقتضیات امکان تغییر را خواهد داشت.اما بعضی موارد جزو بدیعیات است که علاوه بر تدوین بایستی چارچوبهای قضائی نیز برای ان وضع نمود.منابع طبیعی و محیط زیست متعلق به تمام نسلها میباشد که در صورت رسیدگی و حفاظت میتواند مورد استفاده تمام نسلها و حتی باعث دلبستگی به خاک در جهت جلوگیری از مهاجرت نسلهای اینده میگردد.متاسفانه در چند دهه اخیر شاهد تصرف اراضی ملی و غارت منابع طبیعی و تخریب محیط زیست بوده ایم که بسیار تاثیر گذار در تضعیف روحیه عمومی و مهاجرت گروههای مختلف بومی گشته است.قوانین کنونی نیز جوابگوی این مقوله مهم نیست.در راه رسیدن به انسانیت نمیتوان از مقوله منابع ملی و منابع طبیعی و حفظ ان برای امروز و فردای ایران بهتر به راحتی گذشت.{قسمت اول}