زنده یاد داریوش همایون در یکی از آخرین گفتگوهایش به نکاتی حیاتی برای ایران اشاره کرد که بازگو کردنش برای شما امضاء کنندگان و مبلغین منشور پیشنهادی شورای ملی و منشور 91 باید قابل تامل باشد!

"تهران ریویو: جنابعالی در یکی از آخرین مقاله‌هایتان اشاره‌ کرده‌اید که باید بهترین ‌آینده‌ای را که برای ‌ایران می‌خواهیم پایه همکاری‌ها قرار دهیم. گفته‌اید بجای سرهم کردن ائتلافی بر اصول متناقض و سخن گفتن با زبان‌های گوناگون، در همراهی کردن گرایش‌های پذیرنده‌تر، بر اصول همگانی بکوشیم. مراد شما از اصول همگانی چیست و اصول همگانی جنبش اجتماعی مردم ایران را چه چیزهایی می‌دانید؟

داریوش همایون: اصول همگانی یعنی در نظر گرفتن منافع همگانی. البته هیچ‌گاه شما نمی‌توانید منافع همه مردم را تامین کنید. به عنوان نمونه، نمی‌توان منافع «دزد»ها را تامین کرد. یا هستند کسانی که می‌خواهند ایران یکپارچه نباشد و تکه تکه شود. یا کسانی باشند که بخواهند اقلیت‌های مذهبی و قومی در فشار باشند. منافع آنها را نمی‌توان تامین کرد. پس باید شرایطی را در نظر گرفت که بیشترین مردم راضی باشند و زندگی خوبی داشته باشند. این اصول همگانی باید از این جا در بیاید. مبنای اصول همگانی این است. نیازی نیست آن را اختراع کنیم. هیچ معیاری بهتر از رای اکثریت مردم را نمی‌توان پیدا کرد که این اصول همگانی را پیدا کند. این نخستین راه رسیدن به اصول همگانی‌ست. اما این تنها کافی نیست. آیا این اکثریت حق دارد که پس از پذیرفته شدن در انتخابات، حقوق اقلیت را زیر پا بگذراد؟ به عنوان نمونه اگر شخصی یا گروهی با 51 درصد آرا برگزیده شود، آیا مجاز است که حقوق 49 درصد باقی‌مانده را در نظر نگیرد؟ خیر. اعتبار رای اکثریت مردم باید در چارچوب اعلامیه جهانی حقوق بشر باشد. این اعلامیه، نتیجه تمام مبارزاتی‌ست که لیبرال‌های دنیا انجام دادند. مبارزاتی که از 2400 سال قبل، در اسکندریه هلنیستی شروع شد و بالاخره در سال 1946 به پیروزی رسید.

دموکراسی در چارچوب جهانی اعلامیه حقوق بشر در کشوری یکپارچه و یگانه به نام ایران با تمام خصوصیات منحصر به خودش می‌تواند مبنای تعیین کننده اصول همگانی باشد".

با توجه به این پرسش و پاسخ و بویژه به پاراگراف اخر آن، آیا این پاراگراف آخر را می توان فقط بعنوان پیشنهاد در یک منشور عنوان کرد یا به مذاکره گذاشت وقتیکه 100 سالست که ملت ایران بدنبال آن بوده است بویژه امروزه روز در قرن 21 !؟ یا باید آنها را بعنوان اصول غیر قابل مذاکره روی میز گذاشت!؟ آیا اصول قابل مذاکره باید باشند!؟ اصولی مثل تمامیت ارضی ایران، یا ایران یک کشور و یک ملت و ملیت، یا یک نظام لیبرال دمکراتیک برای ایران همتراز نظام در فرانسه، یا یک قانون اساسی نوین برای ایران مبتنی بر منشور جهانی حقوق بشر و میثاقهای الحاقی به آن...!؟ اگر اینها به مذاکره گذاشته شوند انوقت مبارزه 100 ساله اخیر درباره چه اصولی بوده اند و برای چه بوده اند!؟

100 سال مبارزه ملت ایران برای چه بوده است!؟ مگر می شود اصول را به مذاکره گذاشت یا پیشنهادشان کرد!؟


تقدیم به بهمن زاهدی
پاینده ایران و ملت ایران