درگذشت دکتر داریوش همایون برای اهل اندیشه بسیار دردناک است . از دست دادن وی ضربه ای جبران ناپذیر برای مبارزین راه آزادی در ایران است .
اما سخن، درغم از دست دادن همایون نیست
سخن، از اندیشه ای است که راه گشای فردای ماست و نوشتن پیرامون یک اندیشه بسیار سخت تر از نوشتن در باب شخصیت صاحب اندیشه است.
همایون لحظه ای از مبارزه برای پیشبرد اهداف ترقی خواهانه اش از پای ننشست ، درگیر نام ها نبود ، از تعصب به دور بود واندیشه اش آزاد از هرآن چه برایش محدودیت می ساخت .
پس از خروج از ایران ، در خارج از کشور برای چپ و راست چهره ی چندان محبوبی نبود . تصور این که سال ها کسی را مصوب عملی بدانند که از آن بی اطلاع بود ه است بسیار سخت است، اما گویی همایون از آن همه حجم اتهامات فرصتی یافته بود تا با رفتن به ژرفای چرایی و چگونگی انقلاب اسلامی، بیش از هر تحلیل گر راست دیگری بر درد ها و مشکلات سیاسی و اجتماعی جامعه معاصر ایران مشرف گردد.
تا انجا که خود می گوید :
( جهانیان در ما به چشم شکست خوردگان می نگرند ولی ما شکست خود را داریم که هم چون مصالح پیروزی های آینده به کار خواهیم برد . تیره روزی ملی کنونی ، به ما بیداری داده است و گشادگی ذهن ، دیوارهایی را شکسته است ، درهایی را گشوده است ومارا اززندان هایی رهانیده است)
وی حتی در میان طیف روشنفکران از استثنائات بود، زیرا که برخلاف رویه ی معمول روشنفکران ما که در دوران خفقان و محدودیت ها گوشه گیری و عزلت را پیشه می کنند او تلاش می نمود خود را به مردمان کشورش نزدیک تر کند .
انسانی، که باردیگر نشان داد می توان با ذهنی پویا و نگاهی ژرف از فاصله ی زمانی بین نسل های مختلف عبور کرد و ارتباطی نزدیک و قابل فهم ایجاد کرد . نشان اش آن که بسیاری از جوانان حرف های نگفته شان و اندیشه های تازه و نوینی را که می خواستند، در نوشتارها و نظریات وی جستجو می کردند .
مقالات و نظریاتی که روایت گر ذهن روشنفکری مدرن و پیشرو بود، که خواستار جامعه ای نیک بود با شهروندانی که از لحاظ اخلاق متعهد باشند و یکدیگر را بپذیرند ، خود را نگهبانان حقوق یکدیگر بدانند و حافظان سلامتی نهاد های اساسی جامعه بدانند و باور داشت به این که این ارزش ها ،پدیده هایی تصور ناپذیر و بیگانه با فرهنگ و تاریخ ما نیستند .
سهم همایون در گسترش گفتمان لیبرال در جامعه ایرانی غیر قابل انکار است ، همین بس که وی با اراده و درایتی مثال زدنی بنیانگذار اولین حزب لیبرال دموکرات ایران است و بی شک نام وی به سبب انجام این مهم، در تاریخ درخششی ویژه خواهد داشت.
همایون، درد جامعه روشنفکری ایران در عدم توجه به نقشی که ( گفت و گو ) به معنی عمومی آن در پدید آوردن جامعه ی دموکراتیک ایران ایفا می کند را یافته بود . وی بی وقفه برای ایجاد این نهاد در جامعه روشنفکری ما تلاش میکرد .
اندیشه ی همایون، تجسم اندیشه ی مشروطه بود ، وی به حق بازمانده ی نسل بزرگانی چون حسن تقی زاده، علی اکبر داور ومحمد علی فروغی بود با همان جسارت و حس ناسیونالیستی و با همان افکار بزرگ برای ایران .
اما نه!... همایون روشنفکری از جنس فردا بود . فردایی که آن گونه که خود معتقد بود، روزگاری است درخشان و شایسته برای ایران و ایرانی .
(ایرانی نمی تواند خود را از سرمشق های بزرگ گذشته اش جدا کند ، در ژرفای سیاه چاله ای که افتاده نگاهش به ستارگانی است که آسمان و دشت را نیز روشن کرده اند .)
اکنون ماییم و دنیایی ازاندیشه های همایون ، فرصتی برای پشیمانی و گوشه گیری نیست ، آن چه باقی ست زمانی است که در آن با هرآنچه که از وی به یادگار مانده برای رسیدن به فردایی آزاد بکوشیم این شاید بزرگترین پند زندگی همایون برای ماست !

ما در نوشتار تو می شکوفیم
ما در کتاب تو می شکوفیم
در دفاع از اندیشه ی تو
که یقین است و باور است.

دانش آموختگان لیبرال حزب مشروطه ایران
بهمن 1389
تهران

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

کاوه یزدانی

درود بر هم میهنان گرامی

روان زنده یاد آقای دکتر داریوش همایون شاد باد یادش گرامی باد
و درود بر پویندگان اندیشه زنده یاد آقای دکتر داریوش همایون.

پاینده ایران

August 18, 2011 12:53:38 PM
---------------------------

حق

با درود خدمت هموطنانم

زنده یاد داریوش همایون یک روشنفکر بود و در نتیجه نمی توانست عوامگرا باشد. من از او تفاوت بین یک روشنفکر و ن یک نخبه (تحصیلکرده) عوامگرا را آموختم. اگر ما قبل از انقلاب یک قشر روشنفکر بجای مشتی تحصیلکرده ی عوامگرا داشتیم هیچوقت فاجعه ی ۵۷ رخ نمی داد. شما دانش آموختگان لیبرال دمکرات که این مقاله ی عالی را نوشتید درباره آنچه من در بالا گفتم چه فکر می کنید، آیا من اشتباه می کنم؟ آقای بهمن زاهدی گرامی، شما چه فکر می کنید، آیا من اشتباه می کنم؟

امیدوارم بزودی مقاله ای در رابطه با زیان هایی که نخبگان عوامگرا به یک جامعه می زنند با ذکر مثال ایران بنویسید. مهم است که تفاوت بین روشنفکر و نخبگان عوامگرا برای مردم روشن شود البته با ذکر مثالهای فراوان و نتایج آن.

کی می توانیم شاهد نشست بعدی حزب مشروطه (لیبرال دمکرات) درباره تحولات اخیر ایران باشیم؟ می دانم که بدون حضور داریوش همایون سخت خواهد بود ولی باید راه او را ادامه دهیم.

پاینده ایران

February 18, 2011 05:56:22 PM
---------------------------