چهارشنبه‌سوری امسال مردم ایران جشن خود را خواهند گرفت. کسی به آنان دستور نداده، آتش را خاموش کنید و یا بیفروزید، یا در سکوت فریاد بکشند، و یا از حق شهروندی خود برای استفاده سیاسی این جناع از جناع دیگر چشم بپوشید. حکم شرعی و سیاسی هم کسی دریافت نکرده است. می‌توان گفت: امسال چهارشنیه‌سوری باز همان سُنت زیبای ایرانیان خواهد بود.

همین آزاد گذاشتن مردم کافیست تا آنان خارج از محدوده سیاست کمی به امور اجتماعی و فرهنگی خود بپردازند. در دو سال گذشته هم چیز مردم را سیاسی کرده بودند. تا آنجائی که توانستند مردم را خسته کردند تا در سیاست نتوانند دخالتی بکنند و اگر زمانی هم خواستند دخالتی داشته باشند، سروران و رهبران خود نامیده جُنبش را فراموش نکنند و گوش بفرمان آنان منتظر بمانند.

در دو سال گذشته دوران جدیدی در مبارزه برای رسیدن به لیبرال‌دموکراسی را تجربه کردیم. چهره‌های جدیدی را به ما شناساندند و نشست‌های پشت پرده زیادی با نام‌های مختلف تشکیل دادند. روشنفکرانی که تبدیل به سیاستمدار و سازمان‌های تک نفره شده‌اند، سیستم‌های حکومتی مختلفی را به گفتگوی سیاسی وارد کردند. ولی هر چه کردند نتوانستند دل مردم را بدست آورند. در تمنای لبخندی بر لب ایرانیان چه سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های که انجام نشد، هیچ‌کدام به نتیجه‌ای نرسید، چون گره‌ای از مشکلات روزمره باز نکرده و ثمره‌ای برای مردم بهمراه نداشت و لبخندی را به مردم نبخشیدند. هر چه بود جاه‌طلبی‌‌های تک نفره و گروه‌هی برای سرگرم نگاه داشتن مردم بود و بس.

آنقدر از آزادی صحبت کردند که خود واژه آزادی زیر سوال رفت. آزادی برای چه؟ برای همه مردم و یا گروه، سازمان و حزب مشخصی؟ یا آزادی برای همه اندیشه‌های امروزی؟!

وضعیت موجود را نمی‌توان به همین صورت ادامه داد. هدف‌ها را باید روشنتر کرد و مسئولیت‌ها را همگانی. آنچه مانع اصلی مبارزه می‌باشد باید در مرحله اول شناخت و در مرحله دوم راه حلی برای آن پیدا کرد. به نظر من مانع اصلی برای مبارزه با فاشیسم اسلامی هنوز عادت قدیمی ایرانیان به کینه‌توزی‌های بی‌منطق و دشمنی‌های بی‌پایه‌ای می‌باشد که به مرور زمان سد راه آزادی‌خواهی ایرانیان شده است. راه حل این مانع اصلی مبارزه، نشست رهبران احزاب و سازمان‌های سیاسی در کنار همدیگر می‌باشد و نه روشنفکران و محققان دانشگاه‌های که از نظر مالی تامین شده هستند و در بحث‌های نظری توان ساعت‌ها بحث‌کردن را دارند و میهمان‌بازی‌هایشان از لندن تا پاریس و استکهلم و به بزودی در واشینگتون ادامه پیدا خواهد کرد. آنان که تا کنون در این سمینار‌ها شرکت کرده‌اند اکثراٌ منفرد بوده‌اند و کمتر افرادی با پشتوانه نیروهای انسانی فراوان در این نشست‌ها شرکت کرده‌ است. اگر هم از سازمانی افرادی دعوت شده‌اند باز بصورت فردی و نه بصورت نمایندگی آن سازمان بوده است.

راه آینده مبارزه، کنار گذاشتن کینه‌وزی‌ها و دشمنی‌هاست. تا زمانیکه سران احزاب سیاسی نتوانند رو در رو با هم مذاکره کنند، نمی‌توان امیدی به آینده داشت. به همین جهت در این چهارشنبه‌سوری می‌خواهم سُنت‌شکنی کرده و جمله زیر را زمزمه کنم تا سران احزاب کشورم از خواب ایدولوژیکی خود برآشفته برخیزند و بفهمند که نسل جوان دیگر امیدی به آنان نخواهد داشت اگر در گر بار از خود حرکتی در راه همبستگی ملی نشان ندهند.

آزادی من از تو، آزادی تو از او
زردی من از تو، سرخی تو از او

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------

کاوه یزدانی

از یک ماه پیش این پرسش را از خودم دارم که چرا ایرانیان خارج کشور بویژه احزاب لیبرال دمکرات هیچ راجع به شب چهارشنبه سوری برنامه ریزی نکردند ؟ فقط سعید قائم مقامی از پرژین رادیو مرتب با هم میهنان درون ایران برای شب چهارشنبه سوری و چند تن از درون ایران تلفنی با ایشان تلاش می کنند که از این فرصت عالی به رژیم ضربه زنند و بهتر از این هم نمی شود . من نیز با آنها موافقم و مدتهاست که در فیسبوک همراه خیزش شب چهارشنبه سوری خبر رسانی می کنم .
آقای زاهدی به مواردی اشاره نمودند که بسیار ضرورت دارند . در بخشی که راجع به احزاب نوشتند را چند روز پیش در برنامه آقای علیرضا میبدی تلفنی به ایشان گفتم که لینکش را مجددا در پایین قرار می دهم .
پرسش من از همه اعضای همه احزاب آزادیخواه این است که چرا شماها نباید در رسانه ها حضور داشته باشید ؟ آیا از خود پرسیده اید که چگونه باید با هم میهنان درون ایران ارتباط برقرار نمایید ؟ یا اینکه نیازی به این کار نمی بینید ؟ چرا ؟

عرض ادب و احترام حضور آقای فواد پاشایی و آقای نادر زاهدی عزیز و دیگر هموندان گرامی
. امیدوارم پاسخ این پرسش بسیار ساده را ابتدا از مدیر و معاون و اعضای حزبی که خودم عضوش هستم دریافت نمایم .
قرار بر این داشتم که روز گذشته 12.03.2012 عین این متن کوتاه را از طریق تلفن به آقای دکتر حسین یزدی در برلین از طریق تلفن عرض کنم و این قرار را در هفته گذشته با ایشان از پیش داشتم . اما متاسفانه نشد که به ایشان تلفنی بگویم و از این جهت اینجا نوشتم که شما خواننده گرامی نیز بخوانید .
به باور من احزاب بویژه حزب مشروطه ایران بهتر است از رسانه های صوتی و تصویری نهایت بهره را بگیرند . از این طریق برنامه های آینده شان را به اطلاع ملت ایران برسانند و بدنبال جذب لایه های اجتماعی باشند . به شخصیت هایی که بطور انفرادی در رسانه ها با ملت سخن می گویند نمی توان اعتماد کرد . و این وظیفه احزاب است که بیشتر از افراد در رسانه ها حضور داشته باشند و از دیگر احزاب برای گفتگو دعوت نمایند . ما نباید در انتظار این بمانیم که دیگران از ما دعوت نمایند . اگر اشتباه می کنم لطفا راستش را شما بفرمایید . اگر اشتباه کرده باشم تا بحال بی خودی فعالیت می کردم . چونکه محور فعالیت های من بر دعوت به توافق بر همکاری با همه آزادیخواهان بر علیه رژیم اسلامی می باشد . از هیچ گروه و دسته ای نیز کینه ای به دل نداشته و ندارم. چونکه مدت زیادی نیست که با سیاسیون ایران آشنا شدم . و تاریخ را به آینده در ایران آزاد به متخصصین تاریخ می سپارم . مشکل ما چگونه سرنگون کردن رژیم اسلامی می باشد که باز دچار سال 57 و پیش از آن نشویم و این بار پایه های تمامیت عرضی را محکم نماییم و به حاکمیت ملت و حقوق بشر برسیم . با سپاس از آقای زاهدی که بخشی از حرفهای دل من را نیز در این مقاله نوشتید . با احترام کاوه یزدانی
پاینده ایران
لینک
http://www.voinews.net/archive/program/2222/

March 13, 2012 09:47:30 AM
---------------------------