ایران قبل از بحث شکل نظام احتیاج به یک قانون اساسی نوین دارد که از دموکرات ترین قوانین اساسی جهان باشد. تعیین شکل نظام مال وقتی است که قانون اساسی به تصویب مردم برسد. تا آن زمان هدف ما رسیدن به چنان قانونی خواهد بود. بعد از آن می‌توان بحث پادشاهی یا جمهوری را باز کرد.

***

روز جمعه بعد از ظهر همراه چند هموند بسوی کُنفرانس به حرکت درآمدیم. طبیعت هنوز سبزی خود را زیر خورشید به رُخ ما می‌کشید. راه بندان‌های اتوبان‌های آلمان روند همیشگی خود را داشتند. بحث و گفتگو در باره ایران نقل و نبات راه ما بود.
به چه می‌خواهیم برسیم؟ کنفرانس چه رونقی خواهد داشت؟ شوق دیدار ایران ‌دوستان بی‌دادگری خود را آغاز کرده بود! هیجان مجذوب کننده‌ای حاکم بر فضای سفر ما شده بود. انتظارات و راه‌چاره‌های فراوانی در اندیشه‌های ما در خزان طبیعت، شکوفه‌وار بهار دیگری در ایران را به ما نوید می‌دادند.
به هتل محل اقامت که رسیدیم چند هموند تازه از راه رسیده در تالار هتل بحث‌های خود را شروع کرده بودند. مدیر هتل هم فهمیده بود که این جماعت ایرانی برای خوابیدن به آنجا نیامده‌اند. لحظه به لحظه هم بیشتر می‌شدیم و دیدار دوباره‌مان را با شادی و نشاط رنگ سبز جشن می‌گرفتیم. ناسیونالیست‌های ایرانی، بیرون افتاده از ایران به گرد هم جمع شده بودند.
صبح زود نخوابیده بیدار شدیم و دسته به دسته بسوی محل کنفرانس سرازیر شدیم. آنجا باز بیشتر شدیم و باز خوشحال‌تر از تجدید دیدارها و غمگین از آنکه چند نفری یا نتوانسته‌اند خرج سفر کنند و یا دیگر ‌بین ما نیستند و جایشان خالیست. ولی جوانان ایرانی جای خالی آنان را پر کرده بودند. این حزب زنده است و در گذر زمانه همراه نسل‌های آینده ایران جاری خواهد ماند.
با رسیدن دبیر کل حزب جو کُنفرانس جدیت پیدا کرد. همگان منتظر شروع رسمی کنفرانس بودند که رایزن حزب به سالن وارد شد. او با اخلاق انسانی منحصر بفردش تا صندلی خود، چندین دقیقه در راه رفت و برگشت، سرگردان مانده بود. تنها زمانی که او را سردرگم می‌توان دید و یافت در همین لحظات است.
با شروع رسمی کنفرانس همهمه‌ها به سکوت هوشیار ‌کننده‌ای فروکش کردند و سخنرانان کنفرانس دیدگاه‌های خود را برای حاضرین تشریح کرده و گزارش‌های مربوط را دادند. جُنبش سبز امسال نام و محتوای کُنفرانس را به خود اختصاص داده بود.
بعد از استراحتی کوتاه، گفتگوهای دو نفره و چندنفره شروع کار گروه‌های کار را که هنوز تشکیل نشده بودند نوید می‌دادند. همگان در اندیشه ایران بودند. باز‌تاب حرکت مردم در داخل کشور و بعد از آن در خارج کشور که باعث کیش و مات کردن اسلامگرایان داخل حکومت شده بود، در هر گوشه‌ای شنیده می‌شد. شوق رسیدن به آزادی ایران با امیدواری به جُنبش سبز فضای کنفرانس جُنبش سبز را روح سبزی داده بود.
گروه‌های کار معرفی شدند و کم‌کم کار خود را آغاز کردند که تا پاسی از شب و حتی در چند گروه کار تا سحرگاه روز دوم کُنفرانس سبز طول کشید. در این میان بحث‌های زیادی در باره آینده کشور در گرفت که شکل نظام آینده هم یکی ار آن بحث‌های داغ کنفرانس بود. ایران قبل از بحث شکل نظام احتیاج به یک قانون اساسی نوین دارد که از دموکرات‌ترین قوانین اساسی جهان باشد. تعیین شکل نظام مال وقتی است که قانون‌اساسی به تصویب مردم برسد. تا آن زمان هدف ما رسیدن به چنان قانونی خواهد بود. بعد از آن می‌توان بحث پادشاهی یا جمهوری را باز کرد.
روز دوم کنفرانس سبز با گزارش‌های گرو‌ه‌های کار آغاز شد. هموندان گروه کاری، که تنظیم و بررسی قطعنامه کنفرانس را گزارش می‌کرد از خستگی و بی‌خوابی فراوان ولی با نیروی برخاسته از ایران دوستی با قاطعیت تمام مواضع و دیدگاهای خود را به قلم کشیده بودند. ما ایرانیان اگر بخواهیم از مرزهای عبور می‌کنیم که صبر و تحمل زیادی را از ما طلب می‌کنند.
بعداز ظهر روز دوم کم‌کم هموندانی که از راه‌های دوری آمده بودند کنفرانس سبز را با ترک می‌کردند. بحث‌های درون حزبی مانند همیشه همرا ه با احساسات پاک ولی متفاوت گرمی بیشتری به فضای سبز شده کُنفرانس سبز بخشیده بود. در ساعتهای پایانی کنفرانس هنوز قعطنامه کنفرانس آماده نشده بود ولی نکات اصلی آن به تصویب اکثریت حاضرین در کنفرانس رسیده بود. نوشتن نسخه آخر قطعنامه را همگان به رایزن حزب واگذر کردند چون نوشتار او را همگی بهترین نوشتارهای حزبی می‌دانیم.
دیگر شب شده بود و کنفرانس با سرود "ای ایران" به پایان رسمی خود رسیده بود. جمعیت کنفرانس رو به پائین می‌رفت و توُشه‌بار شرکت کنندگان در کنفرانس طراوتی سبز داشت. گفتگو اما به پایان نرسیده بود. این بار هنگام خدا‌خافظی‌‌ها شوق و امید بیشتری به آینده ایران دیده می‌شد.
روز دو‌شنبه بعد از دیدارهای کوتاهی با شرکت کنندگان در کُنفرانس که هنوز در هتل‌ها بودند راهی منزل خود شدیم. انگاری که خواب را در سه شب گذشته خواب دیده باشیم بدون احساس خستگی از همان راهی که آمده بودیم برگشتیم. طبیعت هنوز سبزی خود را نگاه داشته بود. ما هم سبز شده در کُنفرانس سبز مشغول تبادل اندیشه‌های خود بودیم. نتیجه این کنفرانس سبز با اینکه کوتاه بود ولی پر از امید است.

نتیجه این است که ایرانیان با هر عقیده و مسلکی که دارند، آزاده هستند فقط ایران است که هنوز آزاد نشده، ولی بزودی این کهن دیدار دوباه آزاد و سبز و خُرم خواهد شد.

---------------------------

از سامانه حزب و صفحه رسمی حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) در فیس بوک دیدن کنید.

---------------------------