اتحاد ملّی بدون خودآگاهی ملّی ممکن نیست

حق
با درود خدمت الاهه خانم بقراط نازنین، می خواهم این خطر را کنم و از شما انتقاد کنم. این نوشتار شما برای توده مردم قابل فهم نیست. من مخاطب شما در این نوشتار را الیت ایرانی می دانم که دارای سواد سیاسی اند و آنچه آپوزیسیون نامیده می شود. سطر سطر این نوشتار شما را باید برای توده مردم ترجمه کرد تا برایشان قابل فهم باشد. اگر قرارست که حاکمیت از آن توده مردم باشد و این مردم باشند که با آگاهی ملی و آنچه منافع ملی ایران است ایجاد تغییر در سرنوشت خود کنند بایستی مخاطب آنها باشند و نه آپوزیسیونی که ۳۴ سالست بجای نجات کشور و ملت ایران فقط و فقط سرگرم جنگ سرد در میان خود بوده است و ملت ایران و کشور را به حال خود رها کرده. اگر مخاطب در همه این ۳۴ سال توده مردم می بودند، خودشان این اپوزیسیون نا مسئول را پالایش می دادند یعنی به تقویت نیروهایی می پرداختند که واقعا نامشان را می توان اپوزیسیون گذاشت که خود بخود نیروهای مخرب در آپوزیسیون را منزوی می کرد. // چگونه می توان ایران را نجات داد و دمکراسی و حقوق بشر در آن برقرار کرد وقتی نیمی از آپوزیسیون به سلاح گرم مسلح است و آنرا دفاع مشروع می نامد و از حمایت معنوی بخش دیگری از آپوزیسیون که سلاح را کنار گذاشته برخوردارست!؟ و اینرا بمردم عادی جلوه می دهند!؟