راه حل همایونی برای همکاری با «شورای ملی»

ساسان بهمن آبادی
نوشته اید سرنوشت کشور را نمی توانید به منشور پیشنهادی واگذار کنید، مگر کسی چنین چیزی خواسته است؟ یک نهاد سیاسی شکل گرفته و یک تارنمای ساده برای آن راه اندازی شده است. این همه جار و جنجال برای چه؟ اینکه تنظیم کنندگان منشور چه می کنند به مجموعه پیوستگان شورا مربوط است. بجای پرداختن به این مسایل به شیوه ای که صحیح می دانید برای حزب محترم خود تبلیغ کنید نه اینکه علیه یک نهاد سیاسی نوپا سمپاشی کنید و پیوستگان شورای ملی ایران را در اشتباهات خود رها فرمایید!

جملات پایانی شما بخشی از دلایل این نق زدن های هفته ای یکبار را روشن میکند. سخن از اشخاص گفته اید؛ پس مساله بیش از آنکه محتوای منشور باشد مسایل شخصی است و همانگونه که در دیدگاههای پیشین حدس زده و نوشته بودم مسأله اینست که عمومی بودن فراخوان جایی برای تنگ نظری های خود محورانه باقی نمیگذارد. اگر تا کنون حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) منشور پیشنهادی را امضا نکرده، مشکل بند 11 نبوده است.

در ضمن هیچ جای صحبت من شائبه خودی و غیر خودی و با ما و دشمن ما را ایجاد نمیکند. همانگونه که عرض کردم به عنوان مخالف حق دارید نپیودید و اسلحه هم بر پیشانی جنابعالی برای پیوستن گذاشته نشده، همانگونه که شما به بسیاری تشکل های سیاسی دیگر نپیوسته اید. دیگر چه جای نق زدن های هفته ای یکبار؟ چنین رویکردی منطقا نمی تواند خیرخواهانه باشد.

همانگونه که فردی به نام آقای علی کشگر در نقد حزب مشروطه مطلبی با عنوان "واقعیت ها را هرچند ناخوشایند باید گفت" نوشته بود و هنوز دیدگاه من ذیل آن نوشته در همین تارنما باقیست که عرض کردم چنین انتقاداتی از سوی کسی که عضو این حزب نیست نمی تواند خیرخواهانه باشد!

ادامه ...