بهمن زاهدی
با دورود

شما نگران شاعر نباشید. شعر، شاعر خود را در طول زمان خواهد یافت.

زیبای شعر لذیتی‏سیت، که ارزش تکرارش را دارد.

گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است
اما چه سود حاصل گل‏های پرپر است

شرم از نگاه بلبل بی‏دل نمی‏کنید
کز هجر گل نوای فغانش به حنجر است

از آن زمان که آیینه گردان شب شدید
آیینه‏ی دل از دم دوران مکدر است

فردایتان چکیده امروز زندگی است
امروزتان طلیعه‏ی فردای محشر است

وقتی که تیغ کینه سر عشق را برید
وقتی حدیث درد برایم مکرر است

وقتی ز چنگ شوم زمان مرگ می‏چکد
وقتی دل سیاه زمین جای گوهر است

وقتی بهار وصله ناجور فصل‏هاست
وقتی تبر مدافع حق صنوبر است

وقتی به دادگاه عدالت طناب دار
بر صدر می‏نشیند و قاضی و داور است

وقتی طراوت چمن از اشک ابرهاست
وقتی که نقش خون به دل ما مصور است

وقتی که نوح کشتی خود را به خون نشاند
وقتی که مار معجزه‏ی یک پیامبر است

وقتی که برخلاف تمام فسانه‏ها
امروز شعله، مسلخ سرخ سمندر است

از من مخواه شعر تر، ای بی خبر ز درد
شعری که خون از آن نچکد ننگ دفتر است

ما با زبان سرخ و سر سبز آمدیم
تیغ زبان برنده‏تر از تیغ خنجر است

این تخته پارها که با آن چنگ می‏زنید
ته مانده‏های زورق بر خون شناور است

ارادتمند
بهمن زاهدی