منشور ‪۹۱

پیروز
حق گرامی
در کل مخالفت و یا نظر خاصی برای نوشته شما ندارم . ولی پرسش اینجاست که تا به کی مانیفست ها ، مقالها و منشور و فراخوانها باید بیرون داده شود و فرهیختگانی که نام جدید روشنفکران دیروز هستند و رژیم آخوندی را به ایران و ایرانی تحمیل کردند ، تا شاید بدور از خود محوری و خودپسندی و خود خواهی امضا کنند ، یا اینکه میخواهند همچنان ملت ایران را در بیوزنی و بلا تکلیفی و رژیم منفور و غیر انسانی آخوندی را نگاهدارند؟
یعنی ۳۴ سال برای نزدیکی و هم رای شدن روشنفکران فرهیخته و دگراندیشان فعال و متخصص سیاسی اجتماعی برای بدست آوردن برآیند قابل قبولی کافی نبوده و ۳۴ سالهای دیکری برای اینکه همین امضا کنندگان و یا سایر امضا کنندگان در منشور شورای ملی یا منشور و پیش نویس قانون اساسی سکولار های سبز و ......نهایتن برای اینکه بتوانند به توافق برسند ( که بعید و یا مهال میدانم ) مورد نیاز است ؟
آیا برای این افراد بغیر از مقاله نویسی و سخنرانی و در رسانهای دیداری و شنیداری عرض اندام کردن اهمیتی دارد که چه بر سر ایران و ایرانی در این مدت گذشته و یا خواهد گذشت...؟؟؟