حق
کاوه نازنین،اگر افراد و احزاب و گروههای سیاسی کنشگر بمعنای واقعی کلمه داشتیم مثل جهان غرب، می بایستی با ادبیات سیاسی ای که تبلیغ می کنند بعنوان سخنگویان من و تو به هر رویداد و کنش نادرست یا نامطلوب که به ضرر منافع ایران است، از خود واکنش نشان می دادند و مواضع خود را رسانه ای می کردند تا من و تو با زبان الکن و "لومپن" خود مجبور به اعتراض و واکنش نمی شدیم! مثلا هواداران پادشاهی و احزاب پادشاهی خواه مشروطه برای مقابله با بددهنی های محمد امینی و بهرام مشیری می بایستی در اولین فرصت به متن اصلی مصاحبه شاهزاده با مجله فوکوس دست می یافتند و آنرا منتشر می کردند. اگر برخلاف آنچه امینی و مشیری می گویند بود، ایندو بایستی یا به عذرخواهی تن می دادند یا سکوت می کردند و بی اعتبارتر می شدند. اگر هم شاهزاده آنچه را اینان می گویند گفته باشد و بدین صورتی که متهمش کرده اند، در آنصورت شاهزاده باید مورد انتقاد هواداران خودش قرار بگیرد پیش از آنکه مشیری و امینی دهان باز کنند. یا مثلا توضیحی در ستون نظرات بدهند که آیا جناب دوشوکی کار درستی کرده که آنچه دلش می خواسته را بیان کرده ولی بر پایه اتهام زنی به رسانه و مجری ای که از بردن نامشان هم خودداری می کند!؟کنشگر سیاسی واقعی مواضعش را معلوم و تبلیغ می کند و پاسخگوست.