منشور ‪۹۱

حق
با نهایت تاسف و تالم به عرض همگان می رسانم در حالیکه رژیم کهریزکی در ایران در ضعیف ترین موقعیتی است که می توان تصورش کرد و بنابراین بسیار آسیب پذیر و قابل برانداخته شدن، آنچه بما آپوزیسیون معرفی کرده و می کنند عمدا از این موقعیت مطلوب برای براندازی رژیم و استقرار یک نظام لیبرال دمکراتیک در ایران همتراز نظامهای مشابه مثلا در فرانسه سر باز زده و می زند. تمام شعارهای جنبش سبز ملت ایران برای چنین نظامی در ایرانی بود بدون اینکه شکی در یک ملت و ملیت بودن ایرانیان باشد و یا تمامیت ارضی ایران را هرگز بخواهد به مذاکره بگذارد. این ۳ اصل، اهداف و فرمانهای روشنی بود که جنبش سبز ملت ایران به دامن آنچه آپوزیسیون ملی قلمداد می کرد افکند تا به اجرا درآورند. اما این آپوزیسیون صحنه را برای ماندن رژیم و در صورت نماندنش برای تجزیه ایران فراهم کرده. مقالات و حرفهای وطنپرستانه شان چه از درون و چه از برون مرز تنها برای خالی نبودن عریضه و مردمفریبی بوده. این منشور و آن منشور پیشنهادی شورای به اصطلاح ملی هم فقط برای دلسرد و مایوس کردن مردم برای مبارزه و از آپوزیسیون بود. دیگر هیچ مهره ای/شخصیت سیاسی ای را باقی نگذاشته اند که وجهه ملی ای از خود باقی گذاشته باشد. این مهره ها/شخصیتها خودشان خود را عمدا در ملاء عام سوزاندند.