ایرانی
شیر و خورشید و تاج گرامی
ابتدا سپاس از لینک ها، سپس، آنچه ایران را به سالهای ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ که بهترین سال های تاریخ ایران هستند، رساند، رجحان کار کارشناسی توسط تکنوکرات های میهن پرست، بر کوتاه قامتان نالایق بود. وقتی از شاهنشاه آریامهر دفاع می کنیم، در واقع مدافع تفکر برتری میهن پرستی و تکنوکراسی بر عوام زدگی (پوپولیزم) و ساده انگاری از جهان و ما فی ها هستیم. نگاهی دقیق به آنچه ایران در بدنه کارشناسی در نظام بروکراتیک از دست داد، افسوسی عمیق را حاصل می کند. به نظر من بزرگترین ضرر شورش ۵۷ برای ایران و ایرانی، از دست رفتن این تکنوکرات های کاردان و میهن پرست است. کارشناسانی که شاهنشاه آریامهر آنها را گرد آورده بود و در همکاری تنگاتنگ، ایران را به عنوان شخص اول مملکت به پیش می راند. امروز که سری به ادارات ایران می زنم.، انبوهی از کسانی که شمایل احمدی نژاد را دارند و مصادر امور از کل تا جزء شده اند، حیرت و حسرتی بی مانند می آفریند. دست آورد شاهنشاه آریامهر با تیم تکنوکراسی برجسته اش آن بود و دست آورد حکومت پابرهنگان و جاروکشان خمینی، این. اگرچه با سختی بسیار، اما کارخانه و ساختمان و راه و بندر و ... را می توان ساخت، اما تربیت آدم های توانا، دانا و تکنوکرات برای نظام بروکراتیکی که از اینگونه اشخاص خالی شده و همه آنها به وادیی سقوط کرده اند که احمدی نژاد سمبل آنهاست، دهه ها زمان خواهد برد.
پاینده ایران