ایرانی
با درود خدمت دوستان
بخش 1: کاوه جان، باور کن مطالبی را تو دوست گرامی در کامت هایت مطرح کردی، که گاهی دانشگاهیانی که من هر روز با آن ها سروکار دارم، به این شکل نمی توانند بیان کنند. فهم و درک سیاسی به مدرک دانشگاهی ارتباطی ندارد، باید به دنبال دامن زدن به آگاهی ها بود تا دچار خدعه نیرنگ بازان نشویم. اما در مورد پاسخ تو دوست نازنین، استقرار نظام دموکراتیک در هر جامعه ای، نیازمند پیش شرط هایی است. در علوم سیاسی به آن Pro-Democracy گفته می شود. یعنی باید نهادهای لازمی برای نظارت بروکراتیک و البته عمومی بر کار حاکمان موجود بوده و آن نهاد و یا نهادها از استقلال رای و استقلال عملی برای نظارت و در صورت لزوم محاکمه خاطیان برخوردار باشند. مهمترین رکن نظارت عمومی، به رکن چهارم دموکراسی معروف است که همان آزادی مطبوعات و رسانه ها می باشد. مطبوعات و رسانه های آزاد، چشم و گوش مردم هستند تا هر خطا و فسادی را در هرجای جامعه و یا حاکمان پیدا کنند و علنی نمایند. آیا این در همه کشورها در حد اعلا وجود دارد، البته خیر، به همین دلیل و دلایل دیگری، شغل خبرنگاری، خطرناک ترین شغل دنیاست. چون ممکن است به زندان بیوفتد، در تهیه رپرتاژ از جنگ کشته شود و یا دسته های مافیایی او را سر به نیست کنند، اما رکن چهارم دموکراسی هرگز به درجات مختلف، متوقف نمی شود. یا مثلا" در تمام کشورها دادگاه قانون اساسی وجود دارد برای تخلفات دولت و یا حاکمان و مانند این ها. در مورد اینکه هز زمان لازم باشد باید بتوان رای داده شده را پس گرفت، باز حق با شماست. البته این به دو جنبه بر می گردد، ابتدا رای به برنامه های نظام مستقر و سیاست های آن است که در هر دو نظام می توان با انتخاب حزب اکثریت در پارلمان و نخست وزیر و یا رئیس جمهور، آرا را از احزاب پس گرفت و به حزب دیگری داد. پس به این صورت می توان بر برنامه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مملکت هر چهار سال یکبار تأثیر گذاشت. در مورد کلیت نظام، راهکار اصلاح قانون اساسی در تمام قوانین اساسی دنیا موجود است.