مسابقه شوراسازی نیز تمام شد و همه به تعطیلات کریسمس رفتند

حق
مبارز نستوه گرامی، سرانجام یک شورای بواقع ملی که پشتیبانش اکثریت ملت ایران باشد باید شکل گیرد تا برای کنار زدن کلیت جمهوری اسلامی کهریزکی برنامه ریزی کند. لازمه آن بنظر من،یک منشور ملی گرا، و همانطور شخصیت ها و کادری ملی گرا و با کفایت است که پشتش بایستند. منشور و شخصیتها و کادر چنین شورایی باید بتوانند اعتماد اکثریت ملت ایران را بخود جلب کنند. این امکان پذیر نیست مگر آنکه ملت هم منشور را ملی گرایانه یعنی ۱۰۰ در ۱۰۰ همسو با حفظ و گسترش منافع ملی ایران ارزیابی کند و هم شخصیت ها و کادرش را بسیار جدی، میهنپرست، کارشناس، با کفایت، با تجربه و آزاده. منشوری که بازتاب شعارهای ساختار شکنی که طی ۸ ماه تظاهرات ایرانیان برون و درون مرزی را در قلب خود نداشته باشد با مردم غریبه خواهد بود و با استقبال ملت ایران روبرو نخواهد شد.

موسوی و کروبی عمدا با به بیراهه کشاندن تظاهرکنندگان و مطالبات مردم که در شعارهای ساختارشکن تبلور یافت، مردم را به سکوت مرگبار امروز و یاس و افسردگی کشاندند. کسانیکه می خواهند شورای ملی تشکیل دهند و منشور تدوین کنند نباید عمدا یا سهوا با ندانم کاریهایشان با ملت ایران همانکاری را بکنند که موسوی و کروبی کردند. این خواهی نخواهی بازی دادن مردم است که به فرسایش هر چه بیشتر مردم می انجامد که هم اکنون به نقطه خطرناکی رسیده و ادامه اش ملت ایران را نابود خواهد کرد. وقتی امید ملتی را بگیرند دیگر ملتی باقی نمی ماند که بخاطر بقای ملت تلاش کند. اهریمنانی هستند که دقیقا برنامه شان همین است تا کشور را راحت تر غارت و تجزیه کنند. وقتی هیچ امید و نایی برای ملتی برای مبارزه نماند و مرتب بفرسایندش چه انتظاری از آن ملت می توان داشت بغیر از فرار از کار گروهی برای نجات خود و ملتش، و هر کسی فقط به فکر خودش بودن!؟

تمامیت ارضی ایران طبق سال ۵۷، ایران یک کشور با یک ملت، نباید پیشنهاد شوند بلکه در هر منشوری باید اصل ۱ و ۲،و غیر قابل مذاکره باشند. سپس قانون اساسی نوین مبتنی بر منشور جهانی پیشنهاد نمی شوند بلکه غیرقابل مذاکره است.