شیر و خورشید و تاج
عرفان جان،

با سپاس از شما، متوجه منظور شما هستیم و فکر نکردیم که هدف شما توهین بود. در تبادل نظر توهین معنی‌ ندارد. تنها توهین نسبت به ما ایرانیان، وجود جمهوری اسلامی است.

در مورد اینکه چرا باید امضا کرد یا نکرد تا در شورا بود یا نبود، الان منتفی و دیر است چون زمان برای شرکت در شورا گذشت.

اما افرادی در شورا هستند که بخوبی بنده و شما می‌دانند مشکلات در کجا است. از حالا نمی‌‌شود گفت که آنهایی که با ما هم عقیده هستند خواهند توانست اصلاحات مورد نظر ما را در منشور انجام دهند یا نه؟ همه چیز بستگی به این خواهد داشت که این شورا چگونه اداره شود و پرسش‌ها درست مطرح گردد، چون پرسش که اشتباه مطرح گردد خوب نتیجه هم بی‌ ربط خواهد بود.

در هر حال، برخی‌ از ما تشخیص دادیم که نباید این منشور را به این شکل کنونی امضا کرد - تا در فردا‌ها بشود با دست باز با آنها که این بحث را حتماً دوباره مطرح خواهند کرد، در حضور ملت وارد بحث شد. هر چقدر هم که شما معتقد باشید حضور برخی‌ در این شورا لازم می‌بود، اما لازم تر از حضور برخی‌ از ما در تدوین قانون اساسی‌ آینده ایران نیست. در آینده خواهید دید که بیرون بودن برخی‌ از شورا شاید مثبت تر و لازم تر است.

در ضمن، باید منصف و واقع بین بود و پذیرفت که هیچ کاری بدون اشکال نیست، مخصوصا در مبارزه با رژیمی‌ که از هزار جناح پشتیبانی می‌‌شود. اما این اشکالات دلیل بر این نیست که جمهوری اسلامی را نتوانیم سرنگون کنیم. اگر نیت پاک باشد و بیدار بمانیم، هر مانعی که جلوی پای ما گذاشته شود، برای آن یک راه حل پیدا می‌کنیم.

خلاصه مطلب اینکه، گفتنی فراوان است، اما تا آنجا که می‌‌شد ، گفتنی‌ها گفته شد. کسی‌ در فرداها نمی‌تواند بگوید و مدعی باشد که "نمی‌ دانست".

حال این بستگی به شرکت کنندگان در شورا دارد که با این دانسته‌ها و مخالفت‌ها و موافقت‌ها با برخی‌ از مفاد این منشور چه خواهند کرد. مهم این است که این منشور مبارزان را متحد تر کند و نه پراکنده تر. و این مهم را همه شرکت کنندگان در شورا می‌‌دانند.