دوره آخر زمان

جمشاد پرچمشاهی

بقول آلمانی ها، تنها چیزی که آغاز و پایان دارد، یا به عبارت دیگر "دو انتها" دارد، سوسیس است.
زمان هم در برخی موارد آغاز و پایان دارد: مثلا درمورد تولد انسان ها و جانداران و گیاهان. روز زایمان آغاز و مرگ پایان زندگی است؛ یعنی اینکه زمان و طول عمر به دوران حیات محدود می شود (بطور میانگین بین ٦٠ تا ٧٠ سال)
یا دوران اشتغال به کار جهت امرار معاش که آغاز و پایان آن نیز محدود است (میانگین ٣٠ الی ٤٠ سال) که پس از آن زندگی چند صباحی ادامه پیدا می کند اما دوران کار و اشتغال به پایان می رسد.
همه تقویم های ملل جهان هم "آغاز" زمان دارند ولی پایانشان غالبا مشخص نیستند. تنها تقویمی که ظاهرا آغاز و پایان دارد، گویا همین تقویم مایاهاست. تقویم ها بنا بر سنتها و باورهای قومی و مذهبی یا محاسبات تاریخ، منشاء ی را به عنوان آغاز مشخص کرده بدون آنکه تعریف زمانی برای پایان آنها ارائه شده باشد زیرا همگان براین باورند یا امیدوارند که تقویم شان برای همیشه تا ابدالدهر معتبر و ماندگار خواهند ماند.
البته سران و حاکمان رژیم دینی در ایران پایان تقویم هجری قمری شان را در روز موعود مصادف با ظهور امام زمان می دانند. بنابراین از آنجایی که اندیشه ظهور چیزی جز اندیشه کهنه و خرافی نیست، ظهوری هم صورت نخواهد گرفت و تقویم عربی هم فعلا پایانی ندارد.
اینجا نیز باید همین پرسشی که دراین نوشتار آمده است مبنی براینکه: "به چه علتی خدایان از زمین رفته‏اند و برای چه منظوری برخواهند گشت"، مطرح شود که چرا امام زمان ١٤ قرن پیش از روی زمین غیب شد و برای چه منظوری "ظهور" خواهد کرد؟! اگر منظورگسترش مهر و عدالت و رأفت انسانی و صلح و آرامش در جهان است، نخست میبایستی که این عملیات در خود ج.ا.ا انجام شده و پس از آن به سایر نقاط جهان گسترش داده شود. دوم اینکه اگر قراراست که مطابق با افسانه های مایا روز ٢١ دسامبر سال جاری پایان جهان هستی فرا رسد، امام زمان چگونه و کجای این جهان نیستی قرار است با ظهورش عملیات ذکر شده را تحقق بخشد؟