وجدانی

ما برای آنکه ایران خانۀ خوبان شود... (۱)

از ویژگیها و صفات ارزنده، والا و بارزِ بیشماری که حزب مشروطۀ ایران معروف، مشهور و مزیّن بدانهاست، مهم ترینش این است که بلحاظ باورمندی و عشق فراوان و ابدی ورزیدن به ایران و ایرانی، هدفِ از تمامی اقدامات، فعالیتها، تلاشها، کنشها، خدمات و در یک کلام همۀ هّم و غّم اعضاء و طرفداران این حزب چیزی نیست بجز آزادی و حفظ میهن به هر قیمتی. اگر بزرگان و مشاهیر ایران زمین از زمان باستان تا کنون و از کورش بزرگ تا رضا شاه کبیر و محمد رضا شاه پهلوی فقط و فقط همین یک کار را انجام داده باشند و ایران را حافظ بوده اند کافیست که نام همۀ آنان تا أبد الآباد زنده و جاوید بماند. حال اگر عضوی از اعضای حزب مشروطه ایران به این باور و عزم پی برده است که جهت نیل بدان آرامانِ نهایی یعنی تحکیم و حفظ وطن ناچار به تغییر و تعویض سنگر خدمت است، لاجرم او با طیب خاطر باید به این تغییر تن در دهد که حتمآ هم همین کار را خواهد کرد. انجام وظیفه در هر سنگری برای اعضای حزبِ نامبرده شیرن است حتی اگر "سنگرِ کمین" باشد.

همین چند لحظۀ قبل مطلبی را از قلم هموطن ارجمندم جناب آقای بهمن زاهدی خواندم که گویای این مهم بود ایشان بار دیگر قصد تغییر و تعویض سنگر خویش دارند. چنانچه سنگر آینده شان از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و انجامِ وظیفه را به نحو بهتری میسر خواهد نمود در آن صورت جای هیچگونه تعلل ورزیدن و فرصت از دست دادن نیست و آقای زاهدی باید در این کار تعجیل نمایند و گرنه همین سنگر فعلی ایشان بسیار بجا و شایسته است. هدف نهایتِ خدمت به ایران است و بس. آن روزی که ایرانمان به آزادی برسد همۀ اعضای حزب مشروطه ایران از جمله جناب بهمن زاهدی، پاداش جانبازی و خدمات خود را گرفته اند. شرح حال این عزیزان را شاعر خوبمان نادر ابراهیمی بشرح بسیار شیرین و دلانگیز بیان میدارد: