۵۰ سال حق رای زنان در ایران

جمشاد پرچمشاهی

ندای "الله اکبر" مربوط به اذان و ادای نماز توسط دینداران و نه برای فریاد آزاده خواهی و رهایی از چنگ مشتی اهریمنان شیطان صفت است.
هموطنان! می بینید که این واژه های عربی که از دیرزمان در اذهان ما ایرانیان رخنه کرده و ریشه دوانده اند، هنوزهم بی وقفه بر زبان آورده شده و تصور می کنیم که با فریاد آنها راه نجات از مظالم و ستمگری های چند تن عرب زاده های ایرانی و ایران ستیز حاکم بر مملکت، در پیش داریم، غافل از اینکه اگر حقیقتا چنین می بود، می بایستی که از سه دهه قبل به تحقق می رسید.

اگر برخی از ایرانیان تشنه به شعار نیاز به سردادن فریادهای اعتراضی یا دهن کجی به رژیم دارند، چه لزومی دارد که با شعار "الله اکبر" و "یا حسن، یا حسین" آنهم شب ها و در سالگرد ولادت ها و مرگ و میرهای پیامبر و امامان شیعه باشد؟ مگر غیر از این است که سران رژیم اتفاقا اینگونه شعارها در ایام مذهبی را به سود خود و نظام تلقی کرده و به حساب "عشق" و "علاقه" امت اسلامی به پیامبر و امامان و امامزاده های بیشمارشان می گذارند؟!

بنابراین آیا بهتر نیست که بجای فریادهای "الله اکبر" روی پشت بام ها به هنگام تاریکی شب، روز روشن در خیابان ها و گذرگاه های عمومی شعارهای میهن پرستانه و ایران دوستانه سر داده و بدین ترتیب مراتب عشق و علاقه خود نسبت به ایران و ایرانی و درعین حال رویگردانی و عدم پذیرش عرب گرایی و عرب پرستی در خاک و مهد تمدن و فرهنگ ایرانی در این کشور را به نمایش گذارد؟