راه حل همایونی برای همکاری با «شورای ملی»

ساسان بهمن آبادی
منظورم از خودمحوری این بود که برای همبستگی، بجای همه با هم به دنبال همه با من باشیم. بجای آنکه دست در دست هم نهیم به دنبال دست در دست من نهید باشیم. برای اینکه دیگران بیایند و با ما همبستگی کنند اعلام آمادگی کنیم اما برای اینکه بسوی دیگران برویم و ایجاد همبستگی کنیم آماده نباشیم. فرضمان بر این باشد که اگر رای بیشینه یک مجموعه صد در صد با نگرشهای مان سازگار بود ما موافقیم اما اگر این صد در صد نود درصد شد دیگر موافق نیستیم. یعنی عملا رأی بیشینه و یک فرآیند دموکراتیک را زمانی به رسمیت می شناسیم که با دیدگاه ما منطبق باشد!

حدس زدن اینکه دلیل عدم پیوستن حزب محترم مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) به شورای ملی بند 11 منشور نیست کار دشواری نبود، اما من دلیلی برای پرداختن به آن ندیدم. جنابعالی را ارجاع میدهم به گفتگوی آقای موبدی و آقای پاشایی با تلویزیون اندیشه + قطعنامه کنگره نهم حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) + اعلامیه حزب در حمایت از فراخوان شاهزاده به همبستگی که همگی پیش از فراخوان شورای ملی ایران منتشر شدند + نوشتارهای آقای بهمن زاهدی پس از فراخوان شورای ملی ایران؛ همه این موارد بر روی همین تارنما در دسترس می باشند ... به گفتگوهای افراد دیگری خارج از این حزب که بر روی این تارنما جای ندارند اشاره نمی کنم.

در لابلای دیدگاههایی که آقای بهمن زاهدی پای همین نوشتار درج کرده اند هم نکات قابل توجهی است که باز با توجه به آنها می توان دلیل عدم اقبال حزب محترم مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) را نسبت به شورای ملی ایران "حدس" زد و به این نتیجه رسید که مسأله بند 11 منشور پیشنهادی نیست. اگر به آنها اشاره میکردم تبادل نظر ما و لطف ایشان در پاسخگویی به یک ورطه بی نتیجه و احتمالا غیر دوستانه کشیده میشد که بی تعارف در وضعیت کنونی مجالی برای چنین اتلاف وقت و اتلاف انرژی نداریم.

... ادامه