پایکوبی و دست‏افشانی و باده‏نوشی کنفدراسیون و کنفدراسیونی‏ها بر روی گور ایران و ملت ایران!

شیر و خورشید و تاج
حق گرامی‌،

اینجا بودید روی گل شما را می‌بوسیدیم از این نوشته زیبا. حرف دل ما را زدید. ما که سی‌ و سه‌ سال است که می‌گوییم اینها آدم بشو نیستند، اما کجاست آن گوش شنوا... ما اگر می‌گوییم بازگشت اینها به ایران یک فاجعه خواهد بود به همین دلایل است که می‌بینید. بدبختی در اینجاست که امثال اینها را نمی‌شود حتی هم میهن خطاب کرد. معلوم نیست که چگونه اینها سی‌ و سه‌ سال تجربه تلخ ایران را دیده‌اند و باز از این افکار و رفتار پوچ خود دست بر نمی‌‌دارند؟

امکان ندارد یک انسان تا این حد از هر نظر بی‌ محتوا باشد. وقتی‌ رفتار اینها را می‌‌بینیم تنها چیزی که با منطق جور در می‌‌آید این است که بپذیریم اینها بقدری خود فروخته و نسبت به ایران و ایرانی‌ بیگانه هستند که اگر بخواهند هم نمیتوانند یک قدم مثبت در راه این ملت و میهن بر دارند.

و متأسفانه امثال اینها بقدری از هر طرف حمایت میشوند که حضور جمهوریخواهانی امثال شما (حق ها) را هم خنثی تحت شعاع قرار میدهند.

وگرنه ما هم به راحتی‌ بعضی‌‌ها می‌گفتیم اگر ایران فردا جمهوری شود ما به نود و پنج در صد از آرزوهای خود میرسیم. اما با حضور اینها، و قدرت‌هایی‌ که از اینها حمایت میکنند است که ما معتقدیم یک جمهوری دیگر پس از رژیم آخوندی دوباره یک فاجعه بد تر از بد برای ایران خواهد بود.

با این نسل امروزی الله و اکبری و پس مانده‌های پنجاه و هفت که سخت در صحنه پشتیبانی میشوند تنها راه باقی‌ مانده در برابر سناریوی تحمیلی پنجاه و هفت، همان بازگشت به اصل و ناسیونالیسم ایرانی‌ است.

تنها شعاری که این مبارزه نیاز دارد، همان شعار ملی‌، فراگیر، و دشمن شکن، جاوید شاه است. زمانی‌ که این ملت این شعار را سر دهد، این رژیم و آنهائی که این رژیم را آوردند در هم خواهند شکست. این تنها پاد زهر سناریوی ضد ایران و ضد ایرانی‌ پنجاه هفت و پنجاه و هفتی‌ها است.