برخی کاستی‌ها در گفتگوی شاهزاده رضا پهلوی با «فوکوس اُنلاين»

شهرام آريان
پاسخ به جمشاد پرچمشاهی گرامی (بخش ١):

از پاسخ دوستانه و شوخناک-ات سپاسگزار ام.
الف) کاربرد من از واژه‌های فارسی بجای عربی ريشه در ميهن‌دوستی و پارسی‌گويی ندارد بلکه در نارسايی زبان عربی که برای نمونه از ساختار بهينه‌ی پيشوندی و پسوندی برخوردار نيست و بَرنِگريست(aspect)ها را نمی‌رساند . دوديگر آنکه ايرانيان همان نارسايی را باز دوچندان افزايش می‌دهند، زيرا از زيرساخت دستورزبانی و ريشه‌شناسی واژه‌های عربی کاربرده آگاه نيستند.
برای نمونه شما هنگاميکه می‌گوييد "لازم"، بدرستی روشن نيست که چه می‌خواستيد گفت: «بايسته»، «شايسته»، «نيازمند»، و يا «دَربايسته»، «بَرشايسته»، «نيازيده»، «فَرانيازيده»، و يا «بايِستْمند»، «بايِستْناک»، «بايِستاوند»، «شايستْمند»، «شايِستناک» ... ، کدام؟ هريک از اين واژه‌ها در فارسی دريافت ديگر-ای را می‌رسانند.
بنابر برآورد بنده فارسی می‌تواند، کنار آلمانی، يکی از دو توانمندترين زبان جهانی باشد، اگر درست از آن بهره برده‌ شود. نيز اين خويشکاری يک پارْمان (حزب) شهرآراستيگ (سياسی) است که زبان را، در کنار سادگی، بسيار باريکوارانه بکار برد تا خواسته‌ها و نيازهای انديشگيگ و برنامه‌ريختيگ به سرآمد آشکاری روشن شوند.
واژه‌های عربی زبان فارسی را به گونه-ای زبان سرخپوستی فروکاسته اند.