جمشاد پرچمشاهی

با درود به هموطن گرامی حق؛

گلایه و شکوه شما از و در مورد خانم شیرین عبادی کاملا بجاست. درعین حال نیز روشن است که چرا این حقوقدان بظاهر حامی حقوق بشر و درواقع تنها به دنبال مصالح و منافع شخصی خود، نیت و علاقه ای برای رسیدگی به وضعیت پنج میلیون آواره سرگردان ایرانی در خارج ندارد.


از دیدگاه من و بسیاری از صاحب نظران امور اجتماعی و حقوق بشر، هنوزمسئله اهدای جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی تا به امروز همچنان سئوال برانگیز مانده است. به باورمن، کمیته صلح نوبل نروژ در آن سال فقط با انگیزه سیاسی و نوعی دهن کجی و هشدار به حکومت جمهوری اسلامی دررابطه با نقض آشکار منشور حقوق بشر و شرایط غیرانسانی در زندان های خود، این جایزه ارزشمند را به وی اعطا نمود.

از آن به بعد شیرین خانم با شهرتی که بکمک جایزه نوبل کسب کرده بود، بیشتر بدنبال درآمد از طریق فروش کتاب و مصاحبه با رسانه های مختلف است تا پیگیری و رسیدگی به پرونده های موکلانش.

خانم عبادی درواقع ازایران نگریخت بلکه با اذن رژیم و تحت شرایط خاصی ایران را ترک نمود. رژیم همواره او را تحت کنترل دارد و با کوچکترین عمل خلاف میتواند وی را مجددا به کشور بازگرداند. بنابراین او چاره ای جزداشتن هوای رژیم را ندارد. شیرین عبادی درنهایت به اصطلاح گروگان رژیم از راه دور است. ادامه ....