بازگشت ایرانیان به قرون وسطی

ایرانی
با درود خدمت دوستان
جناب آقای دکتر آبار
مقاله وزینی بود. متاسفانه، اپوزیسیون ایران، دموکراسی می خواهد اما برای کسب و برقراری آن روش دیکتاتوری! به کار می گیرد و این بزرکترین مانع اتحاد حداکثری است. مگر نه این است که برای اصلاح جهان، باید از خود آغازید؟، در آن بخش از اپوزیسیون سنتی، که دهه هاست شغل اپوزیسیونی را به عهده گرفته و خیال بازنشسته شدن نیز ندارد، رفتاری دموکراتیک سراغ دارید و داریم که حاصل آن نوید دموکراسی برای آینده باشد؟. متاسفانه پاسخ این پرسش منفی است. نمی دانم اینان به تصویر آن جوان اعدامی که سر بر شانه جلاد نهاده بود نگاهی از سر وظیفه انداختند یا نه، اما یک چیز برای من مسلم است، همه در آن لحظه ترس و ناامیدی شریکند. هر کس به سهم خود.
باید پایه گذاری رفتار دموکراتیک را از امروز آغاز کنیم و در بین آن بخش از اپوزیسون که به ایران، یک ملت یکپارچه به نام ایرانیان، عدم تمرکز، منشور جهانی حقوق بشر و میثاق های الحاقی آن باورمندند و این اصول بنیادی را محور همه چیز می دانند، اتجادی ایجاد کنیم و برای پایین کشیدن جمهوری جهل و فساد که مرحله اول مبارزه است، تلاشی دو چندان کنیم. امسال میلادی (۲۰۱۳) سال سرنوشت ایران و ایرانی است. در این شکی ندارم. اما امیدوار نیز هستم با همکاری همه نیروهای ملی، سرانجام خوشی برای ایران و ایرانی داشته باشد. پاینده باشید و قلمتان پر دوام باد.
پاینده ایران