برگزیده‏شدگان برای نمایش «انتخابات آزاد»

حق
درود بر بهمن زاهدی نازنین و سپاس برای این نوشتار آگاهی دهنده. اسفناک است که بعد از ۳۴ سال نکبت جمهوری اسلامی، هنوز مردم با مکانیزم انتخابات آزاد با معیارهای جهان لیبرال دمکرات غرب آشنا نشده اند و نمی دانند با استفاده غلط از ابزار انتخابات آزاد، به هدفشان نمی رسند. مسئول ناامید و سرخورده شدنشان کیست؟ مردم بویژه در ایران دسترسی به گردش آزاد اطلاعات ندارند، بنابراین، بی تقصیرند. اطلاعات مردم وابسته به این گردش آزاد اطلاعات، آموزش صحیح دولتی، بوسیله مطبوعات آزاد، احزاب و جامعه مدنی است. در ایران هیچکدام اینها نیست. وقتی در ایران این محدودیت ها وجود دارد، مسئولیت آگاهی رسانی بمردم به گردن رسانه های برون مرزی ایرانی و احزاب و و و ایرانی می افتد. آیا اینها به این مسئولیت مهم خود در این ۳۴ سال عمل کرده اند؟ البته اول باید دید اینها خودشان مکانیزم و شرائط انتخابات آزاد را می دانند یا نه تا آنرا طبق مسئولیتی که بگردن دارند ترویج کنند. اگر می دانند و نمی کنند، حتما منافعشان حکم می کند که ملت در تعیین سرنوشت خود نقشی ابزاری برایشان داشته باشد. کاری که خمینی و همدستانش کردند. اگر پس از ۳۴ سال هنوز نمی دانند انتخابات آزاد در لیبرال دمکراسی ها چه مکانیزم و شرائطی دارد، وای بحال ملت ایران که هنوز فاقد نخبگان، فرهیخته گان و آزادیخواهان سیاسی شایسته است! مشتی خاله خرسه و دوستی خاله اند! آنانیکه می فهمند ولی عمدا ملت ایران را ناآگاه می خواهند، ادعای دمکراسی و آزادیخواهیشان فریب است و اهدافشان نه در راستای منافع ملی ایران است و نه احترام به ملت دردمند ایران. اینهمه ایرانی سرشناس، اینهمه مطبوعات و رسانه های ایرانی برون مرزی پس از ۳۴ سال یا نخواسته اند یا نمی توانند ما را از مکانیزم و شرائط انتخابات آزاد آگاه کنند و دانسته و نادانسته بوظیفه و مسئولیت خود عمل نمی کنند. با شعار دمکراسی، حقوق بشر و انتخابات آزاد، کسی به اینها نرسیده. در غرب، دادن اطلاعات کافی بمردم یک حق است تا بر حسب آن اطلاعات، مردم بتوانند بهترین تصمیمات را بگیرند. ما چی!