ایرانی
بخش دوم: لحظه ای بیندیش، اگر ایرانیان پس از یورش اسکندر خود و قافیه را باخته بودند، چه می شد؟، بعد از هجوم تازیان، بعد از یورش مغولان، در سال های سکوت، در دوران سیاه قجری؟، اگر در بهمن 57 خود را باخته بودیم، امروز نامی از ایران نمانده بود و تبدیل شده بودیم به ام القرای جهان اسلام!، دل قوی دار و فردای ایران را ببین که با دست تو ساخته خواهدشد، که این وظیفه نسلی توست. سال 1358 فکر می کردم، اگر سال های سیطره آخوند طولانی شود، من یکی خواهم مرد، اما "ما را به سخت جانی خود این گمان نبود". صبح فروپاشی جمهوری جهل و فساد نزدیک است و امید به فرداهای روشن. امروز وظیفه تو به غیر از کسب آگاهی، حفظ خودت برای ایران آینده است.
پاینده ایران