آن پدر و این پسر

ایرانی
با درود خدمت دوستان
یاد کلیه افسران دلاور ایرانی که قربانی جانی ترین و خون ریز ترین مستبد تاریخ شدند گرامی باد. افسرانی که گناهی جز دفاع از ایران و ایرانی نداشتند. افسرانی که با وجود آنان صدام را جراتی برای حمله به ایران نبود و همین شادروان جهانبانی با عبور از زیر پل اهواز با حنگنده اش در ۱۹۷۵ لزره بر اندامشان انداخت. می دانم که ایران جهانش بود، بنابراین نام جهانبانی برازنده اش بود. قرن ها قبل فردوسی بزرگ به ما گفته بود ؛بیا تا جهان را به بد نسپریم؛. ما جهان را از جهانبانی ها گرفتیم و به بدترین مردمان سپردیم. شرور ترین های روزگار بر ما حاکم شدند، سی و سه سال کشتند . سوختند و ویران کردند. امروز نیز وطنمان را در آستانه جنگ و تجزیه قرار داده اند. اینها همه ملهم از اشتباه تاریخی سال ۵۷ است که مرتکبین آن، نه تنها از ارتکاب آن پشیمان نیستند، بلکه از ناف امپریالیزم! و جهان روبه نابودی! سرمایه داری، جمهوری خواهانه از این ملت ستم دیده طلب هم دارند!.
پاینده ایران