ایرانی
با درود خدمت دوستان
عرفان عزیزم، خوشحالم که آمدی و امیدوارم امتحاناتت را به خوبی پشت سرگذاشته باشی و ترم جدید را با شادکامی آغاز کنی. نقد و تحلیل چنانچه سازنده و معطوف به نقاط موضوع یا مطلبی باشد، بسیار سودمند است. می دانی من طرفدار نظام پادشاهی هستم، بنابراین اگر به منشور و بند یازدهم آن و سخنگویانش انتقاد (سازنده) دارم، نگران دو چیز هستم. ابتدا ایران، که از جان گرامی تر می دارم و سپس شاهزاده رضا پهلوی. متاسفانه چنانچه شخصیت و اعتبار خاندان پهلوی با ندانم کاری توسط گروهی ناشناس زیر سئوال برود، همه متضرر می شویم و در نهایت این به ضرر مبارزات ملی تمام خواهد شد. در جایی که آمریکا مشغول تجهیز و به قدرت رساندن اسلامیست هاست تا این بار نه بر ضد چپ که بر ضد ما (نیروهای ملی) وارد عمل شوند، اشتباهات تاکتیکی و استراتژیکی، سخت گران تمام خواهد شد و ما نگران همین هستیم. اگر نگران نبودیم و دائم با خود نمی اندیشیدیم، نق هم نمی زدیم. به ضعم دوستان نق می زنیم زیرا نگرانیم. به ضعم خودمان انتقاد سازنده می کنیم تا با دیدن مطلب از زوایای مختلف، نقاط تاریک آن برای شاهزاده روشن شود و اینگونه، به پیشبرد مبارزات ملی کمک کرده باشیم. متاسفانه بند یازدهم منشور، تجزیه طلبان و فدرال طلبان را امیدوار کرده است که به خواست آنها رسمیت داده می شود و بالعکس، نیروهای ملی در سردر گمی محض به سر می برند. ساعت ها با دوستان معتمد بحث کرده ایم و هر چه بیشتر سعی بر تحلیل آن بند کذایی داشتیم، به جای امیدواری بیشتر ترسیدیم. درست مانند اختراع ؛ملیت های ایرانی؛ و ؛فدرالیزم؛ که بشترین ترس را از آینده ایران بوجود آورد و بزرگترین امتیاز برای جمهوری اسلامی بود. به این سادگی که این دو واژه، نیروهای ملی درون ایران را سخت نگران کرد و تئوری پردازی برای آن نگران تر، جمهوری جهل و فساد جشن گرفت که عامل اختلاف دیگری برای اپوزیسون ایجاد شده است و این طبعا به عمر نکبت بار آن جمهوری می افزاید. گل به خودی معنایش این است و نه آنکه در آن مقاله آمده بود.
پایان بخش اول