پاسخی کوتاه به ناصر کرمی (جمهوری‌خواه)

حق
با درود، منه جمهوریخواهه ترسو! از همه جمهوریخواهان منجمله ناصر کرمی می خواهم شفاف و صریح توضیح دهند که چرا در این سه دهه دو اصل زیر برای اینهمه فعالان سیاسی و حقوق بشری کافی نبوده تا در یک جبهه علیه جمهوری اسلامی قرار بگیرند؟! چرا این دو اصل کافی نبوده و نیستند تا با اجرایشان در ایران هم تمامیت ارضی ایران بخطر نیفتد، هم حاکمیت ملی و تمرکز زدایی در ایران با آن به اجرا گذاشته شود، هم دیگر هرگز حق احدی در ایران پایمال نشود و هم تک تک آحاد ملت ایران هم به همان امنیت و آزادی و رفاهی برسد که مثلا ملت کشور لیبرال دمکرات فرانسه به آن رسیده است؟!

۱. .یکپارچگی سرزمینی و یگانگی ملی ایران غیر قابل مذاکره است
۲.یک نظام دمکراتیک برای ایران که قانون اساسی اش مبتنی بر کلیه مفاد منشور جهانی حقوق بشر و میثاقهای الحاقی باشد

گیر دادن به شاهزاده و خواستار جمهوریخواه شدنش بعنوان یک شرط برای همکاری با او چه ارتباطی با این دو اصل دارد که برخیها به آن بند کرده اند؟! داریوش همایون درست می گفت که جمهوریخواه ایرانی یعنی ؛گمراه؛ !همانطور گیر دادن به تیره تبار شهروندان ایران هم ناشی از گمراهی برخیهاست!