نامه‌ای به کُنگره داریوش همایون

ساسان بهمن آبادی
پس از مدتی که درگذشت ایشان را پذیرا شده بودم، دوباره این نوشتار خاطرم را در اندوه از دست دادن ایشان غرق کرد! براستی مایه تأسف عمیق بود و همچنان مایه تأسف عمیق هست ... شاید آن زمان که خبر درگذشت ایشان را شنیدم بیشتر غافلگیر شدم تا اندوهگین اما اکنون با خواندن این نوشتار به شدت اندوهگین شدم ... شاید مدتها بود که این میزان اندوه را در دل احساس نکرده بودم ...

از ماهها پیش قابل پیش بینی بود که در آستانه یک بزنگاه تاریخی هستیم و نبود داریوش همایون - علیرغم بودن خیلی ها - در چنین شرایطی تأسفبارتر می نماید ...

برای من که از لحظه ای که زیر موشکباران در این سرزمین چشم گشودم تا به امروز، ایران در "مقطع حساس و سرنوشت ساز کنونی" بسر می برده و کشتی ایران اسیر امواج هولناکی بوده است، بی اغراق داریوش همایون از کم شمار نقاط امیدی بود که در قلبم روشن بود.

امیدوارم حزب محترم مشروطه ایران (لیبرال دموکرات) به عنوان یادگاری ارزشمند شادروان همایون در تحولات پیش رو مایه دلگرمی ایرانیان باشد. به امید کامیابی کوشندگان این حزب.

پاینده ایران
تهران - ساسان بهمن آبادی - عضو حزب پان ایرانیست