تجزیه ایران را جدی گرفته‌اند

حق
آقای زعیم محترم، شما بهتر از من می دانید،پس از فاجعه سال ۵۷ ،ماهیت تجزیه طلبان، آخوندها و چپهای بیوطن و جهان وطن رو شد و بهترین سیاست برای جبهه ملی آن بود که با شاپور بختیار، شاهزاده و دیگران بر سر اصول زیر به توافق و همکاری کند:- جمهوری اسلامی باید برود؛ قانون اساسی نوین باید مبتنی بر منشور جهانی باشد؛ و واگذاری انتخاب بین پادشاهی و جمهوری به ملت ایران. شما خوب می دانید، منافع ملی ایران در این اصول می گنجد و پاسخگوی مبارزات ۱۰۰ ساله ایران از انقلاب مشروطه به اینطرف بوده ولی قهر سیاسی تاکنونی جبهه ملی با پادشاهی خواهان و بیطرفان بین پادشاهی و جمهوری باعث شده جبهه ملی با همین رژیم و تجزیه طلب نوازان مماشات کند، و از منافع ملی ایران بگذرد. اگر جبهه ملی در همه این دهه ها بجای مماشات با آخوندها و هر از چندگاه تشری به تجزیه طلبان و تجزیه طلب پروران زدن (برای خالی نبودن عریضه)، با بختیار، شاهزاده، داریوش همایون و حزب مشروطه ایران(لیبرال دمکرات) بر سر اصول توافق و همکاری می کرد چه شانس بزرگی دیروز و امروز پیدا می کرد تا به نیرویی محبوب ملت ایران درآید! آنوقت، میدان متعلق به نیروهایی مثل جبهه ملی، شاهزاده، شاپور بختیار، داریوش همایون و احزابشان در ایران می شد تا با هم مثل همه کشورهای لیبرال دمکرات در جهان برای کسب قدرت سیاسی دوره ای به رقابت بپردازند. آنوقت ما در درون ایران با این نیروهای سیاسی روبرو می بودیم که در عین وفاداری مطلق به اصول (حفظ تمامیت ارضی ایران بهرقیمتی، ایران یک کشور با یک ملت، لیبرال دمکراسی برای ایران و قانون اساسی مبتنی بر همه مفاد منشور جهانی بودند) در فروع (برنامه حزبی) به رقابت سیاسی می پرداختند. چرا نکردید!؟ افسوس که نه آنروز جبهه ملی درایت سیاسی داشت و نه امروز پس از ۳۴ سال. کجای جبهه شما، ملیست وقتی می بینید ایران در ورطه نابودیست ولی برایتان جنگ با پهلویها مهمتر از جنگ برای نجات و حفظ ایران می شود!؟ پاسختان به تاریخ و به پرسش الاهه بقراط ؛از چه می ترسید!؟ آمدن پادشاهی یا رفتن جمهوری اسلامی!؟؛ چیست؟