جمهوری اسلامی و هنر اپوزیسیون سازی

حق
میهنپرست گرامی حال که از ؛جمهوری اسلامی و هنر آپوزیسیون سازی؛ اش نوشتید و انقدر خوب هم نوشتید، امیدوارم یک نوشتاری را هم به این ؛آپوزیسیون و هنر موازی سازی؛ اش اختصاص دهید. آپوزیسیونی که بر اصول ۴ گانه ی ۱. حفظ تمامیت ارضی ایران بهر قیمتی؛ ۲. ایران یک کشور و یک ملت؛ ۳. برقراری دمکراسی پارلمانی در ایران؛ ۴. یک قانون اساسی نوین مبتنی بر منشور جهانی حقوق بشر و میثاقهای الحاقی به آن، نتواند توافق کند فاجعه بزرگتری است یا فاجعه ی رژیم کهریزکی در ایران!؟

آیا فاجعه نیست وقتی ؛آپوزیسیون؛ ای مثل دکترررر حسین بُر که هم یک بلند پایه در شبکه سکولارهای سبز جناب نوری علاء است و هم فعال در کنگره ای است که نامش چیزی شبیه به ؛کنگره ملیتها/ملل در ایران؛ است، منشور جهانی حقوق بشر را برای رفع هر گونه تبعیض در ایران کافی نمی داند!!!؟؟؟

آیا فاجعه نیست که بجای آن اصول ۴ گانه در بالا که حافظ منافع ملی ایران در همه دوران است، فقط انتخابات آزاد با اینهمه تعبیرهایی که می دهند را از درون منشور جهانی حقوق بشر بیرون بکشند و فقط حول آن بخواهند متحد شوند!؟ چرا اتحاد حول اجرای کامل منشور جهانی حقوق بشر و میثاقهای الحاقی به آن نه!؟