ای کاش انقلاب نمی کردیم!

حق
با درود، مسئله ملی ایران کلیت جمهوری اسلامی است که تا بزودی بکلی نرود و جایش را یک نظام متعهد و پایبند به حفظ تمامیت ارضی ایران، یکپارچگی ملی، دمکراسی پارلمانی، و یک قانون اساسی نوین مبتنی بر منشور جهانی حقوق بشر نگیرد، دیگر از ایران و ایرانی چیزی باقی نخواهد ماند. آنانیکه ایران و ایرانی را به این روز سیاه نشاندند و حاضر نبوده اند مسئولیتشان را در اینمورد اعلام کنند و در جهت رفع اشتباهاتشان برآیند، ترجیح می دهند که ایران و ایرانی ای نباشد تا یقه شان را دادگاههای صالحه بگیرد یا امروز نان مزدوریشان را کسی اجر کند. اینکه باید یا نباید انقلاب می شد چه ربطی به نجات ایران از شر جمهوری اسلامی کهریزکی دارد و استقرار دمکراسی و آزادی و امنیت و رفاه در ایران که یکی مثل نوریزاد ایکاش انقلاب نکرده بودیم و چند روز بعدش سید مجتبی واحدی خوب شد انقلاب کردیم می کنند!؟ نجات ایران و آینده ایران و ایرانی را ول کردن و چسبیدن به اینکه باید و نباید انقلاب می شد بوسیله ایندو اگر برای به انحراف کشیدن مردم نباشد و تفرقه افکنی بین مردم، چه گره ای را از کار ما و ایران می گشاید که بجان هم بیفتیم. سالها در بین ما با شاه یا مصدق بازی هایشان بجان هم انداختند تا به حواسمان از اصل موضوع که همانا رژیم است را پرت کنند و حالا بیم آنرا دارم که در آستانه انتخابات کذایی شان و برای بقای جمهوری اسلامیشان و بقدرت رساندن جناح رفسنجانی و خاتمی و موسوی و کروبی، این توپ باید یا نباید انقلاب می شد را در میان ما مردم پرت کرده اند تا بین مان تفرقه بیاندازند و حواس ما را پرت کنند و ما را سر کار بگذارند. در سیاست همه چیز محتمل است و یکی از احتمالات در این باب هم اینست که از کجا معلوم نوریزاد از داخل کشور و سید مجتبی واحدی از بیرون سر دسته این بازیها نشده باشند و هماهنگی نکرده باشند!؟ احتمالات اینچنینی در سیاست همیشه بوده و باید در نظر گرفته شوند تا آمادگی لازم در برخورد با آنها را داشته باشیم. این تخریب و اتهام زنی نیست و در رابطه با احتمالات سیاسی باید حرف زد و حرف شنید.