سخنی با رضا پهلوی به مناسبت زادروزش

حق
پوزش: در نظر پیشینم منظورم از ؛وجود یک رسانه ملی و مجریانی مستعد و حرفه ای مثل او بنظر من بزرگترین مشکل ماست که متاسفانه هنوز اهمیت آنرا بسیاری از مبارزان درک نکرده اند؛ این بود که فقدان امثال دهقانپور ولی متعهد به ایران در رادیو صدای ایران ( اخیرا پس از ۲۳ سال بسته شد) و پرشین رادیو، و تلویزیونهای کانال یک و پارس و اندیشه برای ما مسئله ای بوده و هست که باید رفع شود تا این رسانه ها بتوانند نقش شان که همانا ایجاد پل ارتباطی بین آپوزیسیون و ملت ایران است و آگاهی دادن بیکدیگر را بازی کنند. یکی از مهمترین ابزارهایی که خمینی و یاران کمونیست و جبهه ملی و ملی مذهبیش در اختیار خود داشتند رسانه هایی بودند که صدای نکره ی خود را به مردم می رساندند. امروز که صدای ما نکره نیست چرا نباید بهم برسد!؟ یعنی ما توانایی آنرا نداریم که چند دهقانپور در میان برانداز لیبرال دمکرات وطنپرست ایجاد و پیدا کنیم!؟ بویژه حالا که محمد امینی و بهرام مشیری و همه کنفدراسیونی های سابق بطور هماهنگ مثل پیش از انقلابشان اشغال همه رسانه های موجود را در دستور کار خود قرار داده اند و دارند عملی می کنند!؟ حتما برنامه اخیر همصدائی فرامرز فروزنده با محمد امینی و حسین مُهری را ببینید که در سایت خبرنت به اشتراک گذاشته شده. نگاه کنید که محمد امینی در این برنامه و اخیرا بهرام مشیری از تلویزیون پارس به کمک! حسین مُهری شتافته اند و برایش برنامه ای مستقل در تلویزیون اندیشه دست و پا کرده اند. در این برنامه همصدائی، عمدا و یا بخاطر نیاز بود که حسین مهری از همه سفسطه هایی که محمد امینی در این برنامه کرد، هیچ نگفت! به ایران قسم که تحمل دگراندیش و دمکراسی این نیست که بنام احترام به دگراندیشی و ایجاد فضای دمکراتیک در برابر هر دروغ و سفسطه و مغلطه ای سکوت کرد بلکه درست برعکس آنست که با آزادی بیانی که همه دارند مورد چالش یکدیگر قرار گیرند تا با شفافیت کامل، حقایق بیان و کشف شوند. سکوت در برابر دروغ خیانت است! یا کمک به کسی نکن و اگر کردی مثل خامنه ای قلاده طلایی بگردنش نیانداز!