دموکراسی پارلمانی

ایرانی
با درود خدمت دوستان
آنچه من از دکترین دموکراسی در یونان باستان می دانم، با مقاله فوق همخوان نیست. در آن دموکراسی آتنی، دمو به معنای همه مردم نیست و تنها گروهی از نحبگان باغ آکادموس را در بر می گیرد. زیرا زنان، بچه ها و برده ها دارای حق رای نیستند و اینگونه نیست که دموکراسی به معنای رای دادن همه کس باشد. منظور از آن نوع دموکراسی، اجماع نظر هما مشاعیون باغ آکادموس است که در عمل چنین نیز بود. آنچه امروز از مفهوم دموکراسی برداشت می شود و در عمل اجرا، با ریشه آتنی آن بسیار متفاوت است. مسئله دوم، در سرتاسر مقاله فوق، نگرش چپ پست مدرن به دموکراسی موج می زند. نویسنده مقاله، هرج و مرج موجود در مصر را که معلوم نیست به چه چیزی ختم خواهد شد، کارناوال! دموکراسی می داند، این دیگر از آن حرف هاست. برادر من، به ما چه که غرب در کجای حیات خود به بن بست رسیده یا نرسیده است، ما در چه شرایطی هستیم و کدام اندشه از اندیشه های بشری، مناسب برای ایران و راهگشای امروز و فرداست. متاسفانه ما اندیشه را نیز با مد لباس اشنباه گرفته ایم، همانگونه که لباسمان باید مد و به روز باشد، لابد اندیشه ورزی هم تابع مد است. امروز به کمونیست های دیروز می گویی چرا چپ شدی، می گوید پارادایم غالب بود! این یعنی پرستیژ روشن فکری تنها در چپ قابل جستجو و پز دادن بود! بدا به حال ملک و ملتی که روشنفکر و دانشگاهی آن چنین است.
پاینده ایران