کاوه یزدانی

از زمانی که خیزش های خیابانی در قیان 88 در ایران فرو کش کرد میلیونها ایرانی کارشان شبیه اون آسیابنی شده است که صبح بیدار می شود تا بوق شب در دامواج دنیای مجازی معلق است و خبرهای هر چند دردآور را در آسیاب دنیای مجازی می خواند و گاهی نیز از روی ناچاری که هیچ کاری ازش ساخته نیست نوشتاری بخ عنوان برچسب می نویسد که تایید بر دردناک بودن خبر چسبانده باشد و فراموش شده است . مصداق جمله ای که نی گوید این ما نیستیم وقت را تلف می کنیم بلکه این زمان است که ما را تلف می کند . نام گوینده این جمله دل چسب را متاسفانه فراموش کردم.