انقلاب ِ سپید ِ شاه وُ ملت خجسته باد

جمشاد پرچمشاهی


... اختلاف طبقاتی مابین مردم ایران در طول تاریخ تا به امروز هرگز نامحسوس و جزئی نبوده و احتمالا در آینده هم نخواهد بود. تفاوت های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتا جغرافیایی (شمال شهر و جنوب شهری) همواره شکاف عمیقی در جامعه ایجاد کرده که برعمق و گستردگی آن به مرور زمان بیشتر و بیشتر شده و می شود.

اگر روزی حکومت و دولتی در ایران به حاکمیت و اداره مملکت برسد که این اختلافات طبقاتی را به میزان چشم گیری کاهش دهد تا جایی که نخست همه افراد ملت از حقوق مساوی و یکسان برخوردار شده و فقر و گرسنگی از میان همه اقشار مردم رخت بندد، آنوقت است که می توان از یک کشور ایده ال با همه تفاصیل و خصایصی که دراین نوشتار آمده سخن گفت.

سوء تفاهم نشود، در اینجا سخن از به زیر سئوال بردن خدمات شاه فقید نیست بلکه به زیر سئوال رفتن جامعه ای است که در آن ملتی با وجود مشکلات و اختلافات طبقاتی رایج، از رفاه و آسایش نسبی و نیز وفور مایحتاج زندگی و آزادی های فردی و اجتماعی برخودار بودند، چگونه و با چه انگیزه ای در ظرف کوتاه مدتی تن به انقلابی دادند که همه چیز را از آنها گرفت و همه را به خاک سیه نشاند و حالا با گذشت بیش از سه دهه تحمل رنج و محنت، خواری و ذلت، ظلم و ستم، بتدریج از کابوس وحشت بیدار شده و حسرت بازگشت دوران آن "خدا بیامرز" را در سر و دل می پرورانند !؟