شورای ملی : باید ها و نباید ها

بهمن زاهدی
دورود بر کوشان عزیرم،

زمانیکه نوشته شما را خواندم به غم نهفته در دل شما نزدیک‏تر شدم. فعالیت شما، حمایت شما از این منشور و بالاتر از همه ایران‏دوستی شماست، که مرا به خود جلب کرده است. تلاش برای رسیدن به هدفی مشترک شما را به نوشتن وادار کرده. نیار به همیاری و همکاری شما را به اندیشه فرو برده، اگر به غیر از این است مرا از این توهم بدر آورید.

در بررسی باید‏ها و نه باید‏ها نگاهی هم به روند یک سال گذشته بکنید. چند گروه و سازمان و حزب و شخصیت سیاسی آمدند و برای نوشتن منشوری ملی دست همکاری بسوی شما دراز کردند؟ چرا آنان دیگر نیستند؟ چرا آنانی که امروز هستند نرفتند؟ و چرا هستند کسانیکه که دیگران را مائوس کردند و خود را هنوز در این شورا همکاره می‏دانند؟

ضعف در افرادیست که نخواستند به اندیشه دیگران اهمیت بدهند! دیگران را رقیب شخصی خود به شمار بردند و از گردانه گفتگو‏ها به بیرون پرتاب کرده‏اند! همان‏های که نخواستند قدرت بوجود نیامده را با دیگران تقسیم کنند و از موقعیت خود سوءاستفاده کردند. همان‏های که تا کسی سخنی می‏گفت که با خواست آنان برابری نداشت، می‏خواستند که استعفا بدهند و با لج‏بازی بچه‏گانه خود این شورا را بدین جا رسانده‏اند که غم در دل شما پرورش یافته.

راه نجات همیشه وجود دارد و نباید ناامید شد. کاری که شما کرده‏اید را باید ارج گذاشت. خسته نشوید، نارحت نباشید، دل شاد از این باشید که شما توانسته‏اید طاقت بیاورید و بدین اینجا برسید! بهترین موقعیت را شما دارید تا آن همه کمبودها، اشتباهات و ندانم‏کاری‏ها را بتوانید جبران کنید.

ایران، امروز به شما احتیاج دارد همانگونه که این منشور را بدین جا رسانده‏اید، ادامه دهید. ما هم با شما هستیم و نه با آنان که فقط بفکر خود هستند. آنان زیر آفتاب حقیقت پژمرده خواهند شد و زمین را برای رویش دیگران رها خواهند کرد و اگر هم رها نکردند جبر زمانه آنان را فنا خواهد کرد. شما به نظر من می‏توانید، تمامی کسانیکه امروز با این شورا دیگر همکاری نمی‏کنند دوباره به این شورا جلب کنید.

زنده و سرفراز و ایرانی باشید

ارادتمند
بهمن زاهدی