عرفان
چرا ای هموطن ساکت نشستی
مگر با اهرمن پیمان ببستی؟

هموطن چرا تنها نشستی
چرا با هم میهنت پیمان نبستی

هموطن تا کی حقارت وبلاهت
هموطن تا کی شقاوت و قصاوت

هموطن بیا و از ناموست دفاع کن
بانوان را ز چنگ شیخ عرب رها کن

هموطن گرگ های تیز دندان
طمع کرده اند بحر ایران

هموطن برخیز خطر در کمین است
گر نجنبی تجزیه در کمین است

هموطن برخیز که شیخ های فربه
قسم خورده اند به جان جوانان خسته

هموطن برخیز که دکانداران دین
کمر بسته اند بحر نابودی دین

هموطن ایین تو هر چه که باشد
از میهن تو هرگز برتر نباشد

هموطن ایین تو با احترام است
شایسته ی اکرام و با احترام است

هموطن ایران ما بد حال و زار است
محتاج مزدک ها و مازیار است

بیا و خود را از این بدی رها کن
بسان کاوه از مام میهن دفاع کن

بیا تا بسان مرغ طوفان شعله ور شیم
بساط اهرمن از هم بپاشیم

بیا تا با کوروش پیمان ببندیم
ما همه رستمیم مرد میدان جنگیم

بیا تا با خود عهدی ببندیم
تا رهایی وطن با اهرمن بجنگیم

درود بر دوستان گرانقدرم
دوستان اين شعر کوتاه را خودم سروده ام و دوست داشتم ان را در معرض سنجش شما گراميان قرار بدهم. حقيقتا من هيچ گونه طبع شعری ندارم و انچه که سروده ام اوای قلب و درونم بود که بصورت خود جوش تراوش کرد. بابت رعايت نکردن وزن و قافيه و اريه های ادبی از شما و شعرای گرامی پوزش ميطلبم چون اين شعر در در چند دقيقه و بدون توجه به قواعد شعر نويسی سروده شده.
پاينده ايران