تعهد بر حقوق بشر

حق
با درود و سپاس فراوان خدمت آقای تفضلی گرامی

برای این نوشتار بسیار در خور توجه و مهم برای ایران اکنون و ایران آینده. چه زیبا می فرمایید که ؛ حقوق بشر در قالب شعارهای انتخاباتی و قول و قرار سیاسی نمی‏گنجد...؛ ! آنچه در قالب شعارهای انتخاباتی می گنجد اینست که کدامین حزب و گروه سیاسی قادرست که نشان دهد که استعداد و توانایی به اجرا در آوردن این منشور را دارد و می تواند اعتماد مردم را در این راستا بخود جلب کند تا حمایتش کنند. گام نخستین ولی توافق و همکاری احزاب و گروهها و شخصیت های سیاسی بر اصل اجرای این منشور در ایران است، منشوری که چارچوب قانون اساسی نوین ایران را باید شکل دهد. هنوز احزاب و گروهها و شخصیتهایی هستند که اصلا این منشور را قبول ندارند و در گذشته ابایی نداشتند که اینرا بزبان بیاورند بویژه کمونیستها و چپهای سنتی چون در این منشور مالکیت خصوصی یکی از حقوقی است که بشر با آن زاده شده و به این حقش باید احترام گذاشته شود و امنیت مال و ملک شهروندان باید در قانون ضمانت شود. کمونیسم چیزی بنام مالکیت خصوصی را اصلا قبول ندارد و همه چیزی از آن همگان است که این در یک نظام سیاسی به معنای دولتی بودن و شدن همه چیزست از گهواره تا گور و از شرکتها و مدارس و خانه ها و رستورانها. ولی امروز همین مخالفین این منشور از ترس مردم فقط شعار منشور جهانی را می دهند ولی در عمل عاجزند حتی در سایتهایشان در برون مرز نظرات مردم را حذف می کنند و انتخاب بین پادشاهی و جمهوری را هم برای مردم پس از سرنگونی این رژیم از حالا قبول ندارند. یا این منشور را طوری تعبیر و تفسیر می کنند که مثلا ؛حق تعیین سرنوشت ملتها؛ در منشور را به حق تعیین سرنوشت هر استان و تیره قبیله در ایران برای تجزیه قائل می شوند. رژیم که تکلیفش را با این منشور روشن کرده و با بیشرمی می گوید که این منشور را اصلا قبول ندارد و منشور جهانی اسلامی اش بهترین است. از بنی صدر هم می ذرم که می گوید حقوقی که در قرآن به بشر داده شده بس فراتر از منشور جهانی حقوق بشرست!

منشور جهانی لوکس نیست، حق است.